Maand: juni 2014

Geplaatst op

Toch nog uitstel… En een updateje van dag 6

20:00uur
Poeh, mopje houdt ons wel bezig. Vanavond met verschonen zag ik dat haar navel nat was. Verpleging stond gelukkig op de kamer, dus deze kwam gelijk kijken. Zij is in het dossier gaan kijken en het vermoeden is voor dit moment dat de blauwe plek (hematoom) zijn weg naar buiten zoekt via de navel. Blijkbaar is dat de eerste plek waar vocht naar buiten gaat. Het is een vieze bruine drab die z’n weg naar buiten zoekt. Daarnaast lijkt de navel nu rood te worden. Voor nnu wordt er even niks mee gedaan, maar morgenochtend (of eerder indien nodig) gaat de chirurg de wondjes opnieuw goed bekijken en de pleisters vervangen. Ik geloof dat ik HEEL erg blij ben dat we nog in Maastricht zijn. Anders was het vanavond nog een ritje naar Maastricht geworden. Brrrr.. 
Owja, temperatuur? 38,2. Wat een verrassing.. En het bewijs van oorthermometer vs rectaal: Oorthermometer: 37,7 vs rectaal 38,2. Ik bedoel maar… 
Op  naar morgen en eens zien wat morgen brengt… 
Helaas toch nog een nachtje blijven.
Niet vanwege de koorts, waar mama bang voor was, maar om een reden die we niet aan zagen komen:
Tijdens de operatie zijn haar darmen stilgelegd. Afgelopen dagen zijn die mèt medicatie op gang gebracht. Gezien de 2 behoorlijke stinkluiers, werkt dat prima.
Nu wil de chirurg de medicatie stoppen, en moet Nyntha zelf laten zien dat haar darmen op gang komen.
Wij hadden dit niet aan zien komen, en het is wat dubbel. Maar beter nu een dag langer blijven, dan ergens komende week terug naar het AZM omdat het nog niet helemaal goed is.
Andere ziekenhuizen kunnen hier namelijk niks mee, omdat die deze operatie niet uitvoeren/kennen.
Een dagje geduld dus nog…..
Geplaatst op

Nederland wint van Mexico, ennnnnn….

Nyntha mag, als er geen gekke dingen gebeuren, morgen naar huis!!!!!!

Vandaag heeft ze wat fruit gegeten, een puddinkje en haar drinken ging Iin de ochtend wat moeizaam, maar in de avond herpakte ze zich super en dronk ze 190cc! 

Twee flinke poepluiers rijken, of armer maar net hoe je het bekijkt, en de chirurg is dik tevreden. 

Helaas zijn we de dag weer geeindigd met 38.3. Ik ben daar toch niet 100% gerust op, maar de chirurg maakt zich er nog steeds geen zorgen om. Morgenochtend weten we het. Gaan we naar huis? Of plakken we er nog 1 nachtje aan vast. We zullen het zien. Het gaat wel in overleg met ons, omdat we met eventuele klachten alleen in t AZM terecht kunnen. Dan is 100 km ineens heel ver weg.

Vanochtend spraken we in de gang de chirurg ook nog even. Hij vertelde dat het AZM het Ziekenhuis was waar de Nissenoperatie ‘heel veel’ werd uitgevoerd,  waarop Erik vroeg wat heel veel dan was. 25 Tot 30 per jaar was het antwoord. Tegen 2 per jaar in Nijmegen. Mag ik zeggen dat ik blij ben dat we in Maastricht zitten? Maar 25-30. Heel veel. Het klinkt zo weinig. Zoveel kindjes/mensen zijn er dus niet met dit probleem…

Maar hey! Op naar morgen! Ik kruip Iin de armen van Erik en ga lekker slapen. En hopelijk morgen een positief berichtje! 

Geplaatst op

Dag vier in het AZM.

Tweede dag na de operatie.
Het tijd lijn idee houd ik er maar even in. Houdt het voor ons ook overzichtelijk. Denk ik…
22:00uur
Vanavond om 8 uur was de temperatuur wederom opgelopen en hij komt toch akelig in de buurt van die 38.5. Na de zetpil was hij nu inmiddels 38.3. Wat ik van de verpleging heb begrepen is dat ze vanag 38.5 onderzoek gaan doen zoals bloedprikken, omdat er dan toch meer lijkt dan naweeën van de operatie. We zullen het zien. Straks, rond twaalven, ga ik toch nog maar eens bellen om te informeren hoe haar temperatuur is, want echt gerust ben ik er niet op. Ik heb alle vertrouwen in de kunde van de chirurg en haar buik voelt soepel. En de movicolon heeft echt super gewerkt, dus haar buikje is ook minder dik. Maar die stomme, stomme koorts!!! 
Qua vocht heeft ze vandaag helaas de liter niet gehaald. Hierover hebben ze ook even overleg gehad, maar omdat het de eerste dag is dat ze op haar eigen pyamapapje zit, kijken we het aan. Morgen mogen we heel misschien, als de chirurg akkoord is, met fruit beginnen. Ik vind het bizar. Ons is gezegd dat dit allemaal pas mocht na anderhalf a twee weken en nu is al na 3 dagen! Waarom vertellen ze ons dan eerst zoiets totaal anders?! 
Maar goed. We zullen het morgen maar eerst eens afwachten. Nyntha was vanavond doodmoe. De koorts speelde haar duidelijk parten. Ze keek niet meer helemaal fris uit haar oogjes, was een beetje aan het lallen en wilde alleen maar liggen. En voor hen die ons meisje kennen, weten dat Nyntha liggen niet het meest leuke vindt. 
Al met al is er vooruitgang, maar is het de koorts die vooral bij mij zorgen opwekt. De verpleging deelt die zorgen wel, maar de chirurg is vooralsnog niet ongerust. Maar de koorts moet niet gekker gaan doen… We zullen het gaan zien. Wordt vervolgd… Maar hopelijk niet meer vandaag. Welterusten! 
14:00uur
Nyntha mag naar dik vloeibaar. Maaarrr heel langzaam. Net heeft ze pyamapapje ‘puur’ gehad en je zag haar zichtbaar genieten. Dat is nu ook het gene wat ze even krijgt. Pyamapapje. Als ze daar nu goed van drinkt ( 2x 250cc minimaal) gaan we pas verder. Het gaat allemaal sneller dan ons van tevoren werd verteld, maar we zien het maar als iets positiefs. Nyntha lijkt het vooralsnog goed aan te kunnen. Ze moet de vezels hebben om haar darmen goed aan het werk te zetten.
Go Nyntha!
13:00uur
De chirurg is eindelijk langs geweest. Deze heeft me/ons wel wat gerust weten te stellen. Hij vindt Nyntha heel goed uitzien voor een kindje wat twee dagen geleden een Nissenoperatie heeft gehad. De koorts hoort erbij, zolang deze onder de 38.5 en zelfs dan maakt hij zich niet direct zorgen. De opgezwollen buik is lucht en deels obstipatie. Nu krijgt ze movicolon en hopelijk krijgt ze dan weer wat ruimte in haar buikje. Zoals de chirurg zei: “Boven kan ze het niet kwijt, maar beneden ook niet. Dan ga je je niet lekker voelen…”
De bobbel bij haar navel is vocht van de operatie. Ziet er niet uit alsof het niet hoort.
Qua voeding hadden we al een voorsprong en deze zet zich voort. We mogen al een voorzichtige start maken met dik vloeibaar. Pyamapapje hebben we 50/50 aangelengd met Nutrilon. Ze drinkt het niet van harte. Ze voelt zich gefopt, lol. De chirurg denkt dat de operatie geslaagd is en niet te strak of te los zit.
Hoe het zich voortzet, geen idee. We kijken het aan. Ze is nu even met Papa aan het wandelen en kletsen over de gang. Heeft de hele ochtend geslapen. Is nu eindelijk eens wakker. Hehe.
08.15uur
Damn you thermometer! 38.1! Dat hadden we niet afgesproken! Zetpil erin. En dametje drinkt maar 70cc.
Een positief iets aan t begin van de dag! De sonde is eruit!!!!!!! En infuus afgekoppeld!!!! Hopelijk ook snel het infuus eruit!
Geplaatst op

The day after.

Vandaag wilde ik eigenlijk gewoon 1 blog schrijven, maar de dag heeft al zoveel wisselende dingen gebracht dat ik het maar wederom in etappes doe.
23:45uur
Zojuist gebeld door de afdeling. Chirurg is langsgeweest en heeft Nyntha onderzocht. Hij is niet echt ongerust en denkt dat de opgezwollen buik voornamelijk lucht is. Ze heeft weer een zetpilletje gehad en is nu weer lekker aan het slapen. OP HAAR BUIKJE! Dat zie ik als iets positiefs. De temperatuur laat mij nog niet helemaal los, maar we zien morgen wel hoe zich dat verder gaat ontwikkelen. Ik weet dat ze haar goed in de gaten houden. En anders ik zelf wel haha. 
Ik vind het fijn dat ze haar in ieder geval na hebben laten kijken en me hebben gebeld. Nu gaan we zelf ook maar eens een poging doen. En hopelijk morgen een rustigere dag met alleen maar positieve berichten! 
21:00uur
Dametje houdt ons bezig. Haar temperatuur doet noet helemaal wat die wat die moet doen. Al gedurende de hele dag leek ze steeds warmer aan te gaan voelen. En ook met tempen leek mijn vermoeden te kloppen. Vanavond was de temperatuur 37.9. Neem daarbij haar buikje wat steeds meer lijkt op te zwellen, haar navel wat dikker wordt én warm aanvoelt en een blauwe plek op haar buik. Toch reden genoeg voor de verpleging om contact op te nemen met de chirurg. Deze komt vanavond toch nog even bij Nyntha kijken. Er is geen spoed bij, want Nyntha is wel alert en levendig, maar dat willen we wel graag zo houden. Voor ons is het nu dus even afwachten op bericht vanuit het Ziekenhuis. 
Positieve punt is wel dat ze goed drinkt, goed plast en goed poept. Dus daar zijn we erg blij mee! En ze kletst weer zo nu en dan! Het komt goed! Morgen wordt een betere dag, toch?!
19:00uur
Weer 110cc. Duidelijk de goede kant op! Woohoooh. Doorzetten moppie! ♥
16:00uur
Weer 90cc Nutrilon! Maar ook n temperatuur van 37.8. Mama is er niet gerust op. Zetpil erin en door.
Positief denken. Ze drinkt!
14:00uur
JA! 90cc Nutrilon zit erin!!! *doet een dansje*
13:10uur
Sonde blijft. We gaan nutrilon of Friso proberen. En in t uiterste geval pyamapapje. Werkt dat niet krijgt ze voeding via de sonde.
12:30uur
Retentiebepaling. Oftewel controleren hoeveel maagsappen en lucht er nog in de maag zitten. En wel of niet sonde eruit. Verpleegkundige vindt de sonde eruithalen geen goed idee, omdat Nyntha water weigert. Overleg met chirurg volgt.
11:30uur
Het infuus begint irritant te piepen. Ergens zit het infuus afgekneld, maar Mama en twee verpleegsters vinden geen afknelling. Dan het infuus maar eens doorspuiten. Zucht. Het infuus zit verstopt. Haar armpje wordt helemaal uitgepakt en de infuusnaald zit dubbel geklapt. Zo goed en zo kwaad als het kan wordt dit hersteld en het armpje weer ingepakt. Infuus weer aangesloten en… PIEEEEEEP.. Weer… Nu ligt ze aan een perfuser (?). Deze kan blijkbaar de infuusvloeistof met hogere druk door het naaldje spuiten. Dit lijkt vooralsnog goed te gaan. Al is de verpleegkundige die eigenlijk Nyntha haar zorg heeft het er niet mee eens. Even afwachten wat hier uitkomt. Zij ziet liever het infuus vervangen…
11:00uur
Terug op de kamer. Nyntha wordt met de minuut onrustiger. Slapen wilt ze niet. Als ze bij Mama hangt is het wel oke, maar blijft ze huilen, jammeren en jengelen. Tanja gaat ondertussen naar huis en ik heb maar eens op de bel gedrukt. Nyntha krijgt gelukkig pijnstilling, tramadol, maar ook dit brengt geen verlichting voor haar. Ze kan haar draai niet vinden en het jammeren houdt aan.
09:30uur
Nyntha is moe. Ik probeer haar even te laten slapen en ga in de tussentijd Tanja ophalen die voor een bezoekje naar Maastricht is afgereisd. Wanneer we boven komen is Nyntha weg?! Al snel blijkt dat Nyntha lekker in de speelkamer is. Daar zit ze lekker te spelen. Duidelijk is te zien dat ze moe is en niet lekker in haar vel zit. Er zit haar iets dwars, maar wat?
08:30uur
Chirurg en anesthesist brengen een bezoekje aan Nyntha. Nyntha zit heerlijk op bed te spelen. Deze zijn dan ook beide aangenaam verrast van wat ze zien. Zeer tevreden. Er wordt even kort besproken hoe we verder gaan met de voeding en rond 12:00uur vind er overleg plaats over het wel of niet uithalen van de maagsonde.
07:30uur
Nyntha heeft een prima nacht gehad! Super geslapen en lekker rustig wakker geworden. Voorbeeldig gewoon!
Geplaatst op

De dag van de operatie

En dan nu een wat uitgebreider verslag van de dag:
Bij terugkomst op de recovery, even na  half drie, troffen we in eerste instantie een slapend meisje aan. Maar als snel deed ze haar ogen open en zag ze Papa en Mama. Ik heb het idee dat ze zelf niet goed wist wat ze hier mee moest, want ze begon te huilen, jammerde om Mama en Papa, maar als we aan haar kwamen, duwde ze ons weg. Voor ons eigenlijk wel een teken dat eigenlijk gewoon verschrikkelijk veel pijn had. 
Gelukkig werden deze signalen na een paar minuten ook door de verpleging opgevangen. Verpleging kwam bij haar kijken, want door het huilen daalde haar zuurstofgehalte ook akelig laag. Na een kort overleg door verpleging met de artsen, werd besloten dat Nyntha morifine zou krijgen tegen de pijn. Ongelofelijk hoe snel dat werkt bij zo’n klein meisje. Binnen bijf minuten zag je de pijn zakken, haar vitale levenstekenen goed worden, haar kalmeren en ze ging heerlijk slapen. Voor ons een verademing om te zien, want dat maakte ons duidelijk dat ze dat moment in ieder geval GEEN pijn had! 
Toen brak wederom een tijd van lang wachten aan. De verpleging van de recovery zou het besluit nemen wanneer Nyntha naar de afdeling zou mogen. Maar wanneer namen ze dat besluit? De tijd tikte door en Nyntha sliep lekker door. Rond half vijf besloot Papa even buiten een sigaretje te gaan doen. Verpleging vond dat het tijd werd dat de afdeling gebeld werd, maar Nyntha leek dat anders te zien. Nyntha werd langzaam wakker, maar begon vanuit haar maag opeens te schokken. Alsof ze wilde braken, maar door de ingreep kan ze dit nu niet. Ik heb Nyntha hierop rechtovereind gezet en een bakje gepakt, voor het geval ze toch zou braken. Toen ging ook haar mondje meedoen en prompt draaiden haar ogen weg en ging haar hoofdje om. Weg was ze even. Voor een 15-tal seconden viel ze even flauw. BAH! wat een verschrikkelijk akelig moment! Gelukkig kwam op DAT moment én de verpleging van de afdeling én de verpleging van de recovery aan. In overleg besloten we dat we nog even gingen wachten. Gelukkig was het eenmalig en Nyntha kon gewoon een kwartiertje later alsnog naar de afdeling. Maar dat moment. Dat zal ik niet snel vergeten. Ze was echt een slappe lappenpop. 
Eenmaal op de afdeling, gingen ze de maagsonde opnieuw fixeren. Met wat leukoplast gewapend kwamen ze aan. Onze Nyntha kennende en de ervaring die wij al hebben met Nyntha en sondes uit het verleden, lieten wij ze de foto’s zien van de Ph-metrieonderzoeken die ze al gehad heeft en hoe deze gefixeerd zat. Welke wel bleven zitten en welke niet. “Nou, dat is wel erg rigoreus!” Maar goed, ons advies werd, met een beetje beleid, wel toegepast. Of het ook daadwerkelijk is blijven zitten zullen we dadelijk horen, maar gezien het feit dat Nyntha gisteren in een half uur al drie keer de sonde al tot 5 cm eruit had getrokken op de recovery, ben ik eigenlijk wel overtuigd dat ons besluit hierin goed is geweest. 
Toen de maagsonde eenmaal goed gefixeerd was, was Nyntha moe. Zij is lekker gaan slapen en wij zijn een hapje gaan eten. Daarna heeft ze nog even lekker bij mij op schoot gegeven. Erna heb ik nog even overleg gehad met de verpleging. Volgens protocol doen ze de maagsappen afzuigen elke 6 uur. Het is inmiddels duidelijke, dat om de 6 uur bij Nyntha niet voldoende is. Hiermee redden we het niet. Ze heeft constant de hik, ook door het huilen. Dus het afzuigen gebeurd bij haar gelukkig veel vaker. Qua voeding, voor zover je het voeding mag noemen, mag Nyntha alleen maar helder vloeibaar drinken. Erik en ik vinden dat haast ondenkbaar, maar het is echt zo. Helder vloeibaar is alleen dat drinken waar je doorheen kan kijken, dus water, ranja, bouillon, appelsap. En aan het einde van de 2 weken komt er melk (Gewoon koeienmelk) bij. En nee, hier kun je nit doorheen kijken, maar dit mag wel, want dit kunnen vrijwel alle kindjes (allergiekindjes daargelaten) goed verdragen na een dergelijke operatie. Straks gaan we wel even vragen hoe het zit met voedingsstoffen, want het klinkt zo vreemd in onze oren. Gelukkig hebben wij een flinke baby. Nyntha woog bij opname 9775 gram. Dus ze kan wel wat missen, maar toch!
Vanaf nu gaan we hopelijk de herstelperiode in. Hoe deze herstelperiode gaat verlopen, weten we niet. We gaan het, zoals de chirurg het al zei, dag voor dag bekijken. Elke dag hopen we iets vooruitgang te zien. Wanneer we naar huis mogen is ook de vraag. De chirurg zei: Zondag, maandag, dinsdag misschien? Eigenlijk heeft hij dus geen enkel idee. Ik wacht het af. Nyntha haar herstel staat op 1. De andere meisjes zijn onder de pannen tot maandag. Vanaf maandag neemt Erik het weer over. Dus het komt allemaal dik in orde. 
Vanaf vandaag hoop ik blogjes te kunnen schrijven die elke dag een positiever tintje krijgen, met elke dag een vrolijkere Nyntha. Blijf ons volgen!
*********************************************************************************
20:00: Nyntha relaxt lekker op Mama’s arm na een lekkere slok water. Meer mag ze niet. Haar bloeddruk is gemeten, temperatuur wordt zo gedaan. En nu geniet en ontspant ze. En eerlijk is eerlijk. Mama geniet ook. Normaal ligt ze zo rustig niet!
Nyntha relaxt
18:00: Nyntha is weer op de afdeling. Ze lijkt nog wat versuft, maar huilen eigenlijk amper. De maagsonde is wat steviger vastgemaakt. Ons dametje in goede doen trekt die er namelijk zo weer uit 😉
Papa en mama gaan maar eens wat eten 😉
Het goede nieuws is dat de operatie prima geslaagd is!
Om 14:35 zijn we gebeld dat we konden komen.
De chirurg is inmiddels ook geweest, en alles is soepel en zonder complicaties verlopen!
Nu ligt ze nog op de recovery, lekker te slapen. (15:50 uur).
Alles is dus prima!
Wij zijn opgelucht en blij dat het zo goed gegaan is!
12.35uur In het stiltecentrum hebben we een kaarsje aangestoken voor ons meisje
Je kunt erin geloven of niet in geloven. Kwaad kan het niet. 
We hopen dat het Nyntha kracht geeft om alles goed te doorstaan en hier snel van te herstellen en dat het de artsen de rust en wijsheid geeft om alles goed te laten verlopen ‘volgens het boekje’.
12.00uur Ze is op de OK. Gebracht door Mama. Nu is het wachten begonnen door Papa en Mama
11.oo uur Een uurtje later dan gepland mochten we haar klaar maken voor de OK. Nyntha vond het nog allemaal dikke prima! 
Geplaatst op

Dag van de opname. De vooronderzoeken…

Weken hikten we er tegenaan. En toch ging het eigenlijk ook hartstikke snel. Thuis lag er een heus boekwerk klaar waarin stond wat er op welke dag stond te gebeuren en moest gebeuren. Hoe ik anders orde in mijn hoofd moest houden en krijgen wist ik niet. Maar vandaag was er dan de dag. De dag van de opname van Nyntha.

Niet een dag waarop echt wat zou gaan gebeuren. Al was vandaag wel bepalend. Om half twee werden we verwacht en de verpleger Ronnie, de enige mannelijke verpleger op de afdeling, kwam ons halen. We gingen naar een onderzoekskamer en er werd door de vragenlijst heen gekeken. Nyntha werd gewogen, 9775 gram en gemeten, 76 cm. Na even de vragen van onze kant doorgenomen, werd ons medegedeeld dat we op de kamer van Nyntha moesten blijven (of in ieder geval 1 van ons twee) tot iedereen was geweest. En iedereen hield in: De kinderarts, de chirurg, het pedagogisch team en misschien de anesthesist/anesthesiooloog. En toen werden we naar de kamer van Nyntha (en nog drie andere kindjes) gebracht. *DRUK*.
En het wachten begon. En de tijd tikte voorbij. Nyntha was moe, maar er waren zoveel indrukken om haar heen, dat slaap pakken voor haar onmogelijk leek en door de verpleging werd er uitgekeken naar een rustiger kamertje voor Nyntha.

Na een anderhalf uur verscheen er een kinderarts. Nynke was haar naam. We mochten haar al gelijk, alleen al om haar naam haha. Zij ging een lichamelijk onderzoek doen bij Nyntha om te zien of er geen dingetjes aan het broeden waren bij Nyntha en om te zien of het lijfje van Nyntha sterk genoeg zou zijn voor een operatie. Na nog een hele waslijst aan vragen, gaf zij groen licht. One down, three to go! Nynke, de kinderarts, was helemaal verkocht van Nyntha’s naam! Toen ik haar vertelde hoe Nyntha’s naam opgebouwd was, was dat natuurlijk nóg groter! Hihi 😉 Na nog wat vragen gesteld te hebben, ging zij weer verder met haar ronde en met de belofte later nog terug te komen, wachtten wij op de rest.

Niet veel na de kinderarts verscheen het kleine meisje waarvan ik de naam niet meer weet van het pedagogisch team. Zij kwam ons uitleg geven over wat er morgen ging gebeuren. Tot waar we eventueel beiden mee mochten en tot welk punt ik mee mag met Nyntha. Hoe dit in zijn werk gaat en eventuele vragen die we hadden mochten we nog stellen. Aan haar hadden we eigenlijk geen vragen. We hadden eigenlijk alleen nog wat vragen voor de chirurg, maar ja. Daar moesten we  nog even op wachten.

De chirurg liet wat langer op zich wachten en dit keer troffen we de chirurg die wij al eerder zagen op de poli. Een hele aardige man die ons tot in de puntjes al had uitgelegd wat de operatie inhoudt. Hij vertelde ons vandaag ook dat ze Nyntha met z’n tweetjes gaan opereren. Ze hebben eigenlijk 3 handen nodig en een mens heeft er nu eenmaal slechts twee. En met z’n tweeën heb je er ineens 4! Da’s handig! Bij de chirurg konden we onze vragen neerleggen over het buikslapen, wat in principe geen probleem hoeft te zijn, want de 7 incisies die gemaakt worden (als alles volgens het boekje verloopt) zijn niet groter dan 7 mm per stuk. Hier zou ze niet al te veel last van moeten hebben als het goed is. Ook had ik nog vragen over wat voor soort hechtingen ze gebruikten. En nadat de chirurg ook onze vragen beantwoord had, kon ook hij verder met zijn rondje.

Ondertussen was het etenstijd en de anesthesist was er nog niet. Die liet wat langer op zich wachten. Wij hadden voor Nyntha aangegeven dat wij Nyntha’s eten thuis deden pureren. Ervan uitgaande dat ze in het Ziekenhuis niet werkten met potjes eten. Uiteindelijk kreeg ik een kommetje met gepureerd eten. Redelijk vloeibaar dus ik wilde wel een poging wagen. Na 2 hapjes, gaf Nyntha eigenlijk al aan dat ze er moeite mee had. De servetjes die ze omhad als slab, verwisselde ik al voor een theedoek. En ik ging nog even door met eten geven. En toen….. Kwam alles eruit. Inclusief de fles. Arm arm ding.. Maar hoe rot ik het voor Nyntha vond, het was wel weer even een teken dat het goed is wat er more=gen op het programma staat!
Nadat de verpleging gekomen was, bleek dat ze wel gewoon Olvarit in huis hadden! Potverdorie! Dus Nyntha een potje Olvarit gegeven en probleem opgelost.

Niet veel later kwam de anesthesist. Daar nog even mee gesproken. Laatste dingen besproken en toen hadden we 100% groen licht.
Morgenochtend om 10.10uur staat Nyntha op de planning. Ons kleine lieve meisje is lekker op tijd aan de beurt. Hopelijk verloopt alles volgens planning, netjes volgens het boekje en hebben we heel snel het vrolijke meisje wat ze de afgelopen dagen is.

Ikzelf heb vandaag een aantal keer de vraag gekregen hoe het met me gaat. Ik waardeer het dat mensen het aan me vragen, maar ik kan dat nu gewoon niet beantwoorden. Op dit moment weet ik niet hoe het met mij gaat en wil ik dat ook niet weten. Het enige wat nu telt is dat kleine meisje. Ik sta er voor haar. Ik slaap nu in het Ronald Mc Donald Huis zodat ik de rust krijg om fit te zijn voor Nyntha. En als alles achter de rug is, kan ik jullie wel weer vertellen hoe het met mij gaat. Nyntha is nu prioriteit nummer 1. Morgenochtend ben ik om  8 uur weer bij haar. Zodat ik er ben als ze wakker wordt. Dat ze een bekend gezicht ziet. Nu ligt ze lekker te knuffelen met Leeuw, Beer en Konijn.

En thuis.. Thuis zijn mijn andere schatjes. Erik, Xanne, Ymke, Larissa en Eleni. De dames vandaag in goede handen van Opa en Oma. (1000 maal dank!) Erik rijdt op en neer, heen en weer. (Goede test voor onze citroen :P)

We zullen doorgaan 😉 Ik ga zo maar eens mijn oogjes sluiten en de wereld eens aan de binnenkant van mijn ogen bekijken. Eens kijken hoe het daar is. Slaap lekker allemaal. En bedankt voor jullie medeleven en jullie sterktewensen!

Geplaatst op

Nyntha 1 jaar! Een geweldig fantastisch en onvergetelijk feestje! In fotostijl..

Soms zeggen foto’s meer dan woorden. Dit blog plaats ik foto’s en wijd ik niet te veel woorden aan. Wellicht hier en daar een toelichting. Het was een mooi en bijzonder feestje. Voor een mooi en bijzonder meisje!

Is het écht ons feestje? Zijn al die mensen voor mij hier?

Ik ben het feestbiggetje!!!
Okeeeeej, Angelique heeft een cadeautje van Jessy voor mij. Ha, een lintje, dat is leuk. Pulk, pulk, pulk… 

“Sehr geehrte Damen und Herren!”

Ahhh! Wacht, in dat papier zitten caeautjes! Jaja, ik begin het door te krijgen!!! En deze is van mijn peettante Tanja en van Kay!

Nomnomnom, Hoe kan Papa nu zeggen dat konijn niet lekker is! Nijntje smaakt prima!

Die…. is…. groot… 

Hmmm…. Eens even heel goed kijken. Hoe moet dat Nynke??? 

Hoi Mijntje! Jou ken ik! Vertel eens! Wat heb jij voor mij meegebracht?!

Hallo Mama van Yfke! Jij ook hier! Wat vertel jij nou?

Ik ben ongetwijfeld vergeten foto’s te maken van cadeautjes, want er waren ook nog kleertjes enzo, maar iedereen ENORM bedankt! Nyntha speelt echt afwisselend met alles!Alleen de ballenbak en de ballen zijn nog niet uit de doos, maar dat komt. Beloofd!
De taart. En omdat Papa natuurlijk ook jarig was, was de taart ook voor Papa.
De tekst: “Dit feestvarken en dit feestbiggetje vieren FEEST!
HOERA! Nyntha 1 Jaar!
Papa blaast 461 😉 kaarsjes uit. En Nyntha? Nyntha probeert een aardbei van de taart af te halen. Nomnomnom. 

En dan. Tja. Normaliter krijgt een 1-jarige een stuk taart waar ze zich helemaal mee mogen uitleven, maar zoals bekend, mag Nyntha geen vast voedsel. Maar dit stuk wilden we Nyntha niet volledig ontnemen, dus vonden wij een tussenoplossing. Nyntha mag én lust slagroom. Dus kreeg zijn een slagroom-één!

Met alle gevolgen vandien!
1 Jaar!

Een bord??? Voor mij?

Wat moet ik daar nou weer mee? Wat is dat op mijn vinger?

Zal ik dan eens proeven?

Ow wacht? Eens even proberen!

Ow.. Nu ligt het op mijn schoot! Mama!!

Vind ik dit leuk? Euhm.. 

Hmm.. Mama? Geef eens een lepel? Dat gaat veel beter!

Zien jullie wel?!
Zo…. En nu even een pyamapapje en een powernap bij Oma op schoot. Ben toch wel een beetje doodmoe… Pfff… Zzzzzzzzzzzzzzz
Sanne is ook moe, maar kan niet zo goed slapen, dus ik help haar even. 
Zo, nu even heel geconcentreerd spelen… 

 En zo kwam er een einde aan een hele mooie, speciale bijzondere en unieke dag. Een woord van dank aan iedereen die aan ons gedacht heeft op de dagen rondom de verjaardag van Nyntha. Of dat nu op de dag zelf was of op de dagen eromheen. Bedankt.

En namens Nyntha:

DOEI!!!!!

Geplaatst op

Het malende molentje

Nyntha ligt heerlijk te slapen. De afgelopen dagen is ze zo ontzettend vrolijk. Dat is wel iets wat het voor ons zo nu en dan wel moeilijker maakt. Ons besluit staat vast hoor. De operatie zetten we door. Ze heeft deze gewoon nodig.
Maar als we dan nu zo naar haar kijken. Een brede glimlach op dat prachtige snoetje.

Vandaag kwam dan de brief. We hebben netjes de verpleegkundige anamnese ingevuld. Vanavond een draaiboek gemaakt zodat ik zeker weet dat ik niks vergeet en de andere meiden ook gewoon hun ding kunnen doen. Duidelijk op papier gezet wie er welke dag is. Op welke dag ze naar Papa danwel Mama gaan. Wanneer Opa en Oma komen.
Net heb ik de laatste dingen op het lijstje gezet, de klapper dichtgeklapt. De pen weggelegd en tegen mezelf gezegd dat het goed is zo. Maar helaas werkt het niet zo in mijn hoofd. Ik ben nog even bezig met alle informatie die ik heb gelezen in de brieven, folders en op internet aan het verwerken. En dan tussendoor aan het denken of ik niks vergeten ben om op te schrijven.

Gelukkig weet ik dat Nyntha in het AZM in de beste handen is. Dat ze daar alles er aan zullen doen om ons poppetje op te lappen. En of het nu volgens het boekje gaat of dat er noodscenarios aan te pas komen. Nyntha komt er wel. En wij ook.
Alleen die molens malen nog even. De belangrijkste dingen weten we. De belangrijkste dingen staan op papier. De meiden  zijn geregeld. Dus nu… Zennn of zoals Nyntha zelf zou zeggen: “Nennnnnnnnn”

Opppp naar de 25/26e. Maar eeeeerst.. party!!!

Geplaatst op

De datum van de operatie

Vorige week kregen we de datum. Officieel moesten we alleen nog de bevestiging krijgen. Die zouden we vandaag krijgen, dus ik liep al de hele tijd met mijn telefoon rond. Er werd namelijk gezegd dat we gebeld werden. Loop ik de schuur in, vind ik een brief van het AZM. 

Maar goed. We hebben de datum.
Op 25 juni om 13:30uur worden we, met Nyntha, in het AZM verwacht. Dan wordt ze opgenomen en gaan ze in het Ziekenhuis de laatste kleine onderzoeken uitvoeren. Bloedprikken, gesprekken met de anesthesist, laatste uitleg enzovoorts. Dan blijven we een nachtje slapen in het AZM zonder allerlei poespas en dan is het donderdag 26 juni de grote dag. Op 26 juni gaan ze haar opereren. 
Hoe het vanaf dan gaat verlopen is natuurlijk afwachten. De opname zal dus 3-5 dagen gaan duren. De tijd zal ons leren hoelang het werkelijk zal gaan worden. We gaan het meemaken!
Nu gaan we ons nog even focussen op haar verjaardag zondag/zaterdag. Even de laatste dingetjes regelen en dan is het al snel zover. Een dubbel gevoel heerst er in mijn lijf. Ik ben blij dat Nyntha het allemaal niet beseft. Nog een weekje…