Auteur: Mama Sammy

We mochten weer! Op naar Dr. Sollie. Even de uitslagen doorgenomen, ben kerngezond, en achterstallig onderhoud zoals hij het noemde weggewerkt. Hij had Xanne en Ymke er nog niet instaan. Niet geheel onbelangrijk om toch even te noteren wie er hiervoor in mijn buik heeft gebivakkeerd en hoe die zijn ontsnapt.

We mochten nog even mee naar het andere kamertje. Een echo maken. En het is net of ukkie gewoon weet dat we meekijken, want er werd weer gezwaaid!
Globale meting weer gedaan. Even gekeken naar hoe de placenta lag ivm de Placenta Preavia bij Ymke, maar het ziet er vooralsnog prima uit! Sollie waagde zich zelfs aan de uitspraak: ‘modelzwangerschap’. Dat ik dát nog mee mag maken! 😉

Vandaag de eerste dag zonder de medicatie tegen de misselijkheid. Afgelopen 3 dgn afgebouwd, dat ging lala.. Vandaag afwachten, maar komt vast goed! Ben positief ingesteld! Komt goed! Toch?

Vandaag ff een heavy dagje. Mijn bloeddruk was gisteren wat aan de hoge kant. We wijden t maar aan de zaak vandaag. Dus na vanmiddag kan mijn bloeddruk weer terug naar normaal. Volgende keer is mijn bloeddruk gewoon in orde! Ugh!

Donderdag de 17e hebben we een voorlichtingsgesprek bij de Verpleegkundige hier in t VieCuri. Erik zei al dat dat eigenlijk wel wat aan de late kant was! 😉

En voor nu. Verder met zwanger zijn! 14w + 6dgn zijn we vandaag.

Het is erg vroeg, maar het is echt waar: ik heb als papa gisteren de kleine voelen bewegen in mama’s buik!
De kleine was aan het bewegen, en met mijn hand op mama’s buik voelde het alsof er een ei in mijn handpalm ronddraaide.
WOW! SOOO COOL! <3

Kerst in Casa 1plus1is6. Een dagje later dan de rest van Nederland, maar bij ons kan alles!

En buiten ons weten om was er ook cadeautje voor Sammy en Erik, wat na uitpakken voor de baby bleek te zijn!
Santa Clause aka Larissa wist ons goed te verrassen! Heerlijk om te weten dat de meiden er zo in meeleven en zo denken aan hun toekomstige broertje of zusje!

Ons gezinnetje! Nu al compleet en volgend jaar nóg completer!!

Een paar maanden voor we erachterkwamen dat ik zwanger was, besloten Erik en ik dat we alles wat van babyspul nog in de schuur stond, weg ging. Niet dat we de wens naast ons neerlegden qua een kindje, maar ik kreeg er diep van binnen steeds meer moeite mee om er steeds tegenaan te kijken. Daarnaast was het ook uit praktische overwegingen. Het stond gewoon in de weg in de schuur!

Advertentie op Marktplaats geplaatst, maar geen reactie. Toen op twitter geprobeerd en al snel vonden we iemand die het heel hard kon gebruiken. In ruil voor een bloemstukje is alles wat we hadden op een goede plek terecht gekomen. Maar dan… Dan ben je zelf zwanger. En wat heb je dan nog? Juist. Niks! Nouja, misschien her en der een verdwaalde katoenen luier! Maar verder echt niks meer. Tja.. Zorg voor later in de Zwangerschap, maar soms krijg je dingen in je schoot geworpen.
Dit keer op het schoolplein. Moeder van een klasgenootje van Xanne vroeg of wij toevallig nog een babykamer nodig hadden. Ja! Foto gestuurd en samen overlegd en we waren het er over eens dat we er maar voor gingen. Schilderen kon altijd nog. De foto was wat aan de donkere kant.

Vandaag gingen we erheen. Stoelen plat van de auto. Erheen gereden en toen we de meubeltjes zagen waren we het er allebei HEEL snel over eens dat we dit kamertje echt NIET gaan schilderen! Het is echt een geweldig stel samen! Hele donkere kleur en ontieglijk degelijk materiaal! Momenteel staat het natuurlijk nog niet op, dus foto’s zijn er nog niet, maar wat ben ik er blij mee!

En zo krijgen we beetje bij beetje de spullen compleet! <3

Tja.. we krijgen een kindje, maar zijn niet getrouwd. Dan moet je ineens veel meer regelen dan wanneer je wel getrouwd bent. Dus mochten we vandaag naar het Gemeentehuis in Venray voor “Erkenning van de ongeboren vrucht”.
Een hele mond vol en eigenlijk klinkt het heel oneerbiedig, maar het komt er op neer dat ik toestem dat ons Ukkie straks de naam van Erik mag gaan dragen en dat Erik de vader is en Erik tekent ook voor deze Erkenning. Ik vind het wel iets bijzonders. Natuurlijk weet ik dat Erik de vader is van mijn kind. En dat is hij ook als de kleine mijn naam draagt, maar ik vind het bijzonder dat ONS kindje de naam mag en kan dragen van zijn of haar vader. Van de man waar ik met heel mijn hart van hou.

Tja.. en dan heb ik dadelijk 3 kindjes met 3 achternamen. En heel standaard is dat allemaal niet, maar ik ben dan ook verre van standaard. Voor mij zijn ze alledrie even veel waard. En dat dit Ukkie straks ook “de Laat” mag gaan heten, vind ik alleen maar mooi. Een naam waar dat kleintje straks trots op mag zijn!

Vandaag mochten we weer naar de gynaecoloog. Voor de eerste keer in Venray, want de eerste echo was in Roermond.

Een vreemde arts, die eigenlijk niet goed begreep hoe we in Roermond terecht waren gekomen. Korte uitleg gegeven en samen even de belangrijkste dingen doorgenomen. Voorgeschiedenis, de meiden. We kregen mooi de kans om de belangrijkste vragen te stellen. en toen was het tijd om te gaan kijken hoeveel weken we nu echt waren.

Volgens onze telling waren we 11 weken en 1 dag onderweg. Altijd even spannend in hoeverre dit ook klopt met de werkelijkheid, zeker gezien mijn verleden van PCOs.

Blijkbaar staat het echo-apparaat in een andere ruimte, dus we mochten naar een andere kamer. Daar mocht ik me weer uitkleden. Echo-apparaat in gereedheid en eens gaan kijken wat we konden zien. En wat zagen we? Een lief klein mensje wat leek te zwaaien op ons! Met een prachtig kloppend hartje, wat we weer mochten horen. Wat een heerlijk gevoel om te weten en te zien dat alles goed is met dat gene waar we zo op gehoopt hebben!

Even meten… Meerdere keren om een goede meting te krijgen en… 11 Weken precies! Ik vind het geweldig! En ben eigenlijk gewoon verekte trots op mijn lijf dat mijn lijf zich na al die jaren zo heeft weten te regelen dat ik A: Zwanger mocht raken en B: Het ook nog eens gewoon precies doet wat het moet doen!

Nu is het tijd om te regelen en dat heb ik ook gedaan. Kraamzorg is aangevraagd. Nog even geinformeerd hoe het zat met een eventuele vergoeding van een NT-meting (nekplooimeting). Ik zit niet in de risicogroep en daardoor wordt het vaak niet vergoed, maar is het eigenlijk ook niet nodig. Uiteindelijk hebbenw e ook besloten om het niet te doen. Ik hebben er alle vertrouwen in dat ons wondertje helemaal gezond is!

Vandaag een eerste afspraak bij de gynaecoloog. Een eerste afspraak voor de echte bevestiging dat er een wondertje groeide in mijn buik. Van binnen op van de zenuwen, maar ik had er een goed gevoel bij.
We stapten binnen in Echt in de praktijk met enige vertraging. Toen Dr. Zwaan ons riep was het toch even diep zuchten. Dr. Zwaan reageerde zo lief met een grote glimlach dat ze zag dat er een zgn. ‘Zwangerschapsvel’ in zat! Ja! Ongelofelijk, maar echt!!!
Na even wat koetjes en kalfjes mocht ik me omkleden en werd er een echo gemaakt.
En dan lig je daar op die tafel. En dan verschijnt er op die monitor een heel lief klein wurmpje en in het midden van dat wurmpje een klein knipperend lampje! Er zat echt een kindje! En dat kindje had een KLOPPEND hartje! Een blik op Erik die met net zoveel blijdschap naar dat wondertje keek als ik even daarvoor deed! <3
En we horen Zwaan nog zeggen: “Ik kan kijken of we het hartje kunnen horen, maar de kans is klein.” Ze had het nog niet uitgesproken of het mooiste geluid wat we konden horen klonk door de behandelkamer. “BONK BONK, BONK BONK!”
God, wat waren we dankbaar en blij!
Met een heerlijk gevoel reden we richting Roermond en erna door naar huis. Het groeit echt! *Blij!!*

Vandaag was het de dag dat we de meiden gingen vertellen dat er een broertje of een zusje bijkomt.
Eigenlijk vooral omdat de consulente van Moeders voor Moeders langs zou komen en we wilden vragen voorkomen.
Aan tafel. Met zn zessen. Zeiden Erik dat we een geheimpje hadden en dat met hen wilden delen. En wat ze dan dachten wat ons geheimpje was. Er werd van alles geroepen. Erik en ik tussendoor wat steekwoorden laten vallen en het was Larissa die het als eerste door had. “Een baby?!”
We keken elkaar aan en vertelden dat er inderdaad, als alles goed ging, een babytje kwam. Gestuiter, 4 blije meiden en een berg vragen later was het ons wel duidelijk. Onze #bendevan4 had er geen moeite mee dat het een #bendevan5 werd! *pak van ons hart*

Bijna elke cyclus getest, bijna elke cyclus te laat. Maar hey, dat kun je hebben als je PCOS hebt. Niks nieuws voor mij natuurlijk. Dus ook nu was het niet heel vreemd dat ik weer te laat was met mijn menstruatie. Ja, ik was misselijk, ja mijn lijf gaf allerlei signalen af, maar dat deed mijn lijf sowieso al elke keer. Daarbij was het nu niet dat ik lichamelijk en geestelijk gezien in de meest sterke periode van mijn leven zat en daar de nieuwe medicatie bij. Nee, dat ik zwanger was, was eigenlijk ondenkbaar.
Maarja.. Je wilt het toch zeker weten. Dus toen we bij de apotheek waren het er even met Erik over gehad. Testen ja of nee? Ja, waarom ook niet.

De apotheekster vertelde me dat ze alleen nog maar de testen van Clearblue hadden. Damn, die zijn een stuk duurder, maar ja. Moet maar dan. Mijn stempelkaart tevoorschijn gehaald en er werd een 5e stempel opgezet. Toen ik het zag moest ik stiekem lachen. Zou dat nu een teken zijn? De 5e stempel bij het kopen van een test voor een 5e kindje in ons gezin?
Naar buiten gegaan naar Erik en hem gezegd dat ik de duurdere Clearblue had moeten kopen, omdat ze de andere niet hadden. Zijn reactie: “Ajoh, dat is gewoon een teken!” Met een lach erachteraan. Nee… Nu gaan we dingen zien die er niet zijn!

In de auto naar huis. Thuis stond Nynke al op de parkeerplaats te wachten met Falco, want die kwamen een weekendje logeren. Boodschappen naar binnen, spullen van Nynke en Falco naar binnen en tussendoor ff tegen Erik gezegd dat ik ging testen. Iets wat hij niet eens gehoord had. Oeps.

Naar boven, bijsluiter ff doorlezen, gedaan wat ik moest doen. Test neergelegd en in de tussentijd, aangezien je toch 3 minuten moet wachten, de was uit de droger gaan halen. Tussendoor af en toe op de test kijken en er stond “Zwanger”.
                                                   
Nog niet echt beseffend dat dat niet zou veranderen toch de bijsluiter er maar eens bijgepakt. In de bijsluiter stond dat “Zwanger” betekende dat je echt zwanger was, maar dat de test pas compleet was als er ook een aantal weken bijstond. Aangezien dat er nog niet stond, was het allemaal wat onduidelijk vond ik, maar ja. Erik moest dit natuurlijk wel weten. Eens naar beneden geroepen en Erik kwam al mopperend naar boven. “Wat is er nu weer!” Hij had duidelijk gemist dat ik ging testen, dus ik liet hem de test zien. Een blik naar de test, een blik naar mij. Weer naar de test. Bijsluiter erbij. “Is het echt?!” En toen vielen we in elkaars armen. Het was écht zo! Ik ben zwanger!
Een berichtje richting Tanja, de test aan Nynke laten zien. Tja, verbergen op dat moment is niet onze sterkste kant zeg maar haha. God wat waren we blij. Wat ZIJN we blij, maar wat waren we bang…