Berichten

Geplaatst op

Het grote-meisjes-bed!

Hoe cliché eigenlijk hè? Kleine meisjes worden groot. Maar met Nyntha als aller-allerlaatste uit het nest besef ik het misschien wel eens te meer. Kleine kindjes (en in dit geval een meisje) worden echt veel te snel groot. En grote meisjes passen op den duur misschien nog wel in hun ledikantje, maar als ze er al eens uit zijn geklommen waardoor je het bedje al hebt moeten verbouwen, komt er een moment voor een grote-meisjes-bed!

Vandaag was de dag dat ik de stoute sokken aantrok en begon te sjouwen met meubels. Eerlijk is eerlijk, er was al heel wat meetwerk aan vooraf gegaan. Waarom? Nou. Nyntha deelt haar kamertje met Ymke. Hun kamertje is niet het meest royale kamertje in huis dus moest het wel zo komen te staan dat beide bedden zouden passen, de commode nog pastte  (want die heb ik nog in gebruik) en ik ook de ruimte nog heb om te lopen. Maar de meisjes zelf ook nog kunne  bewegen!

Dus na heel wat tekenwerk waren we eruit. En ben ik vandaag maar gewoon begonnen. In de hoop dat ik goed had gemeten haha.
Uiteindelijk samen met Erik samen het bedje in elkaar gezet. Je moet iets als er 2 schroeven ontbreken en Erik dan uit zijn eigen voorraad moet putten. Maar het bedje stond!
Haar nieuwe Elmo-dekbedje erop.
Toen Ymke’s bedje opmaken en toen het schoon en opgeruimd was mocht Nyntha komen kijken!

Het snoetje was werkelijk onbetaalbaar! HAAR bedje! “Knijn!” Maar ze ging er toch niet slapen hahaha.

Vanavond was het dan toch echt bedjetijd. Een verhaaltje van Elmo voorgelezen en na toch wel wat traantjes was het na een paar minuten stil.
En toen ik net ging kijken? ???

Ons kleine meisje is echt al groot!

Geplaatst op

Nyntha, de enige éérste echte?

Toen Nyntha geboren werd en we ruim daarvoor op Nyntha kwamen, hadden we wel zo’n vermoeden dat Nyntha de enige was.

Nu, 2 jaar later zijn we erachter! Via babybytes.nl heeft Erik ontdekt dat Nyntha de eerste was!

Stiekem zijn we wel benieuwd of er nog andere ouders hun kindjes in de toekomst Nyntha gaan noemen! ♡♡♡♡

Geplaatst op

Telefonisch consult Kinderarts en uitslag ontlasting

Vandaag kregen we de uitslag van de ontlasting die we hadden opgevangen en zouden we Nyntha zelf thuis nog een keer wegen op onze eigen weegschaal. (Bij thuiskomst en vanochtend)

Dat wegen thuis is natuurlijk lang niet zo nauwkeurig als in het ziekenhuis, maar het ging om een beetje een schatting te hebben.
De eerste weging was 11,5 kilo. Eigenlijk gelijk aan de weging het Ziekenhuis.
Nieuwsgierig als ik ben, had ik haar donderdag ook nog eens op de weegschaal gezet en toen leken we voorspoedig te gaan! 11,6 kg!
Vanochtend was het dan het uur U. Kleertjes uit en Nyntha op de weegschaal. Grmpf…. 11,4 kg. Diepe zucht. Omdat ik het niet geloofde. “Ze houdt zich vast ergens aan vast!!!” Nog maar een keer.
Maar helaas, weer 11,4.
Dan moeten we het daar mee doen hè?

Nog maar net beneden belde dr van de Neucker. Ook zij was niet zo blij met het gewicht en besloten is om dan toch de kinderdrinkvoeding op te gaan starten. Alle huis, tuin en keuken-trucjes werken niet voldoende. Zelfs het bordje pap voor het slapen gaan werkt niet.
En het is niet dat Nyntha het niet goed doet, niet vrolijk is, ze er slecht uit ziet, maar we moeten deze spiraal doorbreken. En liever met drinkvoeding dan met sondevoeding, toch?

Maar, laten we het blogje even positief afsluiten. De ontlasting en de uitslag was helemaal prima. Ze gingen deze erop onderzoeken of ze voldoende energie haalde uit haar voeding. Dat doet ze. Alles wat ze uit haar voeding kan halen, haalt ze eruit. Dus dat is heel erg fijn. Dat ze veel en lang slaapt, komt dus in ieder geval niet doordat ze niet voldoende uit haar voeding haalt! Dat is heel fijn! En daar was de dokter ook heel erg blij om.

Over anderhalve week hebben we weer contact met de kinderarts. Weer even zelf wegen thuis. En dan zijn we dus al bezig met de drinkvoeding.

Geplaatst op

Controle bij de KNO-arts en even wegen

Een snelle check-up bij de KNO-arts en even op de weegschaal. Dat stond voor vandaag op het menu. En zoals altijd beginnen we dan bij de weegschaal.

Grmpf… Als we alle lelijke woorden weglaten valt het best mee hoor! Zucht… Woog ze vorige keer 11820 gram, is ze nu weer afgevallen naar 11545 gram…
We moesten een telefonische afspraak inplannen voor de uitslag van de ontlasting en toevallig troffen we daar Nyntha’s kinderarts. Even snel overleg met haar om onze zorgen betreffende het gewicht te delen en zij deelde die zorgen toch wel.
Advies: Thuis even wegen op onze weegschaal. Missie ‘vetmesten’ *kuch* voortzetten, komende week maandag staat n belafspraak, dan dus weer thuis wegen en kijken wat t dan is. En dan zien we verder.

Maar de KNO-arts was ZEER tevreden. Nyntha babbelt heel erg goed, oortjes zien er prima uit. We hoeven in december pas weer terug voor de controle daar.

Dus zo gingen we semi-optimistisch naar buiten met een heel vrolijk en blij meisje, wat alleen dan op de weegschaal niet helemaal laat zien wat zou moeten, maar wat het verder wel helemaal super doet! Ons toppertje!
Ow en de kinderarts was toch wel nieuwsgierig naar Nyntha het ringenmeisje 😉

Geplaatst op

Uitslag gastroscopie/biopten en checkup kinderarts! :-))

Ja! Een titel van een blog net een BIG smile erachter!

Gisteren was het tijd om bij de kinderarts op controle te gaan en ook zouden we moeten wegen. En we zouden de complete uitslag krijgen van de gastroscopie en de biopten. Alles bij elkaar was het best spannend, maar we gingen er best met een goed gevoel heen. Nyntha is al dagen vrolijk, blij, speels en eet hartstikke goed.

Aangekomen in het AZM was het tijd om te wegen. Met de buggy de gang in en Nyntha zei al: “Ja! Wegen!” Uitkleden, verpleging kwam eraan, Nyntha op de weegschaal en….. YES! 11820 GRAM! 485 gram aangekomen in 13 dagen tijd!!!!!!!
Ik zei:”Joepie de…..” en Nyntha: “Koeeeee!!!” 😂😂😂

Met een heerlijk gevoel gingen we de wachtkamer al in. Bijgekomen! Wauw!!!!!

Toen riep de arts ons binnen. En die was eigenlijk net zo enthousiast als wij! Niet dat ze met die 485 gram er al is. Nee, we moeten de extra voedingsstoffen blijven geven, want ze zit nog steeds aan de -1 lijn. Maar ze is wel de goede kant op aan het gaan.
En de uitslag? ALLES IS GOED!!!! En de Antagel mogen we afbouwen en dan zelfs helemaal mee stoppen! Dan hoeft ze alleen nog de macrogol voor de darmen. Dat is iets wat ze wss ook niet zonder zal kunnen als ik kijk naar Ymke en naar mezelf, maar als dat alles is?

Toen hebben we nog gesproken over haar maaltijdpatroon en slaappatroon. Omdat Nyntha zo heel veel slaapt, middagdutje van 4,5 tot 5 uur, en nachten van 20:00-20:30 tot 10:00uur wilt de kinderarts puur voor de zekerheid wel de ontlasting nog nakijken, omdat ze daar uit kan halen of Nyntha voldoende energie uit haar voeding haalt om de dag door te komen. Ze vermoed eigenlijk dat de uitslag helemaal oké is, maar het is simpel om na te kijken, dus gaan we het wel nakijken. Het kan maar gecheckt zijn.
Door haar vele slapen mist ze namelijk een goed maaltijdmoment, wat toch wel weer op haar gewicht gevolgen kan hebben.
Tis niet echt iets waar wij ons zorgen om maken.

Na meer dan 2 jaar, want tenslotte begon het gedoe in Maastricht al in februari 2013 met de 20 weken echo, zijn we gisteren echt met een heerlijk gevoel buiten gestapt bij het AZM. Nyntha doet het FANTASTISCH! We hebben een goede uitslag, haar operatie lijkt geslaagd en de nissen doet wat hij moet doen. Ze kan vrijwel alles eten wat we haar aanbieden. We hebben een heerlijke, vrolijke, blije, eigenwijze, koppige, lieve, mooie peuter die over 3 dagen al 2 jaar lang ons leven zo geweldig mooi maakt!

En nu, 3 dagen voor haar 2e verjaardag is ze dan eindelijk op een punt dat ze ECHT een peuter kan zijn. En dat wij ECHT gewoon kunnen genieten en het zorgen een beetje los kunnen laten en gewoon Papa en Mama kunnen zijn. Eindelijk! ♡

Geplaatst op

Dag blender…

In mijn blog carrière heb ik al veel aparte blogs geschreven, maar eigenlijk nog nooit een blog gewijd aan een blender. En toch ga ik dat nu doen.

Vorig jaar, na de nissenoperatie van Nyntha, was na een periode van staafmixeren al snel duidelijk dat mijn staafmixer de frequentie van eten fijnmalen niet aankon. Ik kreeg toen het aanbod van een kennis hier uit Venray dat we haar blender wel mochten lenen voor zolang het nodig was.
Na rijp beraad en overleg besloten dat we de blender zouden lenen. Maar haar wel verteld dat we niet wisten hoelang het zou zijn dat we hem nodig hadden, omdat we niet wisten hoe het zou gaan met Nyntha.

En toen ging de periode dat we de blender leenden van dagen over in weken. En van weken over in 1, naar 2 maanden. En toen kwamen we aan in december en kreeg Nyntha de sonde en kregen we de keiharde terugval. En was de blender nog harder nodig dan ooit! En de maanden dat we de blender moesten lenen liepen op.
Zo onderhand voelde het bezwaard om de blender überhaupt nog in huis te hebben!

Maar eindelijk! Eindelijk is de tijd aangebroken! Vorige week heb ik een berichtje gestuurd naar het baasje van de Blender. Of ik de blender terug mag komen brengen. Hij staat nu al een tijdje werkeloos op mijn aanrecht dat we het aandurven. Maar wat zijn we dankbaar dat we hem mochten lenen.

En lieve Blender. Wat zijn wij jouw dankbaar dat jij het eten van ons meisje zo hebt gepureerd zodat ze toch alles binnenkreeg wat ze binnen moest krijgen. Dat je nooit tegensputterde, zoals de staafmixer wel telkens deed. Dat je elke dag, dag in dag uit, onvermoeibaar, de prakjes van Nyntha maakte tot iets wat zij kon verdragen. Dankjewel.

En verklaar mij maar voor gek, maar ik vind het een emotioneel iets. Een gigantische stap vooruit.
Dag blender! Hallo normaal eten

Geplaatst op

De gastroscopie met biopten en een voorlopige deelse uitslag

Na een lange wachtlijst, ach wat klets ik. Wat is lang. Vandaag was het dan zover dat Nyntha aan de beurt was voor de gastroscopie met biopten. 9 Uur mochten we ons melden en zoals we hadden afgesproken met de diëtiste, moesten we eerst nog even wegen en meten.
Dus, heel vroeg opstaan *gaap*, Nyntha wakker maken, alle andere dames ook wakker, naar beneden, eten, 15 keer tegen Nyntha zeggen dat ze niet mocht eten en drinken en even na 7 uur in de auto. En zo waren we rond 20 voor 9 in Maastricht. Mooi op tijd om langs de kinderpoli te wandelen voor de weegschaal en het meten.
En ze is iets bijgekomen. Woog ze 2 weken geleden nog 11265, nu weegt ze 11335. Toch weer 70 gram! En ze is nu 86,6 cm. Al vind ik dat meten altijd een apart iets. Maar wie ben ik…
Een terugkoppeling van de diëtiste moeten we nu (18:15 uur) nog krijgen.
 
 
Na het weegmoment gingen we richting B2, waar de receptioniste ons meteen herkende en al begon te bellen voor we ons goed en wel hadden gemeld. Nyntha mocht door naar de dagbehandeling. Afdeling G3. “Jullie weten de weg wel hè?”
Op G3 aangekomen troffen we een van de verpleegsters die we nog kennen van de 1e opname (en de 2e) en alle sondewissels en die Nyntha ook goed kent. Dus het is elke keer toch een beetje “thuiskomen in een warm bad” ondanks dat je voor minder Prettige dingen komt.
Na de belangrijke dingen, mocht Nyntha lekker spelen en om 10 voor 10 werd ons verteld dat we richting OK mochten. Een half uur eerder dan gepland. Er stonden 75 minuten gepland alles bij elkaar. Ik zou weer meegaan tot op de OK, dus Nyntha in n mooie blauwgroene toga, ik in n schildersoverall. Allebei n mutsje op. En met Papa en de verpleging richting de OK.
 
 
 
En daar ligt ze dan op dat grote bed. Om het bed heen stonden 8 artsen, Arts – assistenten,  anesthesiologen en weet ik al wat nog meer. En op dat grote bed ligt ons kleine meisje. Bij elk vreemde gezicht wat binnenkomt en zich aan mij voorstelt, zag je Nyntha schrikken. En dan dook er zo’n gemaskerd gezicht boven Nyntha die dan niet wist of ze nu moest huilen of lachen.
Na de zoveelste check of ik niet t kind van de buurvrouw had meegenomen om te laten slapen, was t tijd voor t gevreesde masker. En zoals verwacht, helaas ging ze er weer krijsend in. De anesthesioloog knijpend in zijn arm, mijn vinger vastklampend. Ik heb haar voorhoofd gestreeld tot ze helemaal onder zeil was. Met een mondje nog helemaal gespannen lag ze daar. De arts verzekerde me dat dat zou ontspannen als ze dieper zou gaan slapen.
Na nog een dikke kus op dr voorhoofd en op haar handje heb ik Konijn meegenomen en ben ik naar Erik gegaan en mochten we gaan wachten.
75 Minuten later (Wauw! NS, hier kunnen jullie iets van leren!!!) kwamen ze van de recovery de Mama of Papa van Nyntha halen. Toen ik bij haar kwam, zat ze al overeind. “Mama? Mama? Handschoen!”
De verpleegkundige moest er om lachen en snapte niet wat ze bedoelde en ik snapte pas wat ze bedoelde toen ik achter me keek. Meneer Hand! Er hingen latex handschoenen aan de muur! Ja, Nyntha was wakker. Ze was heel erg rustig wakker geworden, niet gehuild. En had ook gereageerd dat ze lekker had geslapen. Wat een heerlijk gevoel! De vorige 2 keren werd ze schreeuwend en krijsend wakker. Net zoals ze de narcose inging.
Nadat 2 verpleegkundigen samen een meneer Hand hadden geknoopt, ja zo’n knoopje maken is HEEL erg moeilijk haha, kroop Nyntha lekker op mn arm en was de verpleegkundige van G3 er alweer om terug te gaan naar de afdeling.
 
Daar aangekomen kregen we de vraag of de fotograaf van het Ziekenhuis toevallig foto’s mocht maken van Nyntha voor in het Verbeterboek van het AZM. Hier hebben we ‘Ja’ op gezegd dus er zijn een aantal hele mooie foto’s gemaakt. Ik heb de foto’s al, maar weet nog niet of ik ze openbaar kan plaatsen. *even geduld aub* hahaha.
Niet veel later kwam een van de 2 chirurgen binnen om “iemand te ontslaan”. Gelukkig ging t om Nyntha en niet om de verpleging ;-).
De voorlopige uitslag is: De functie van de nissen lijkt in orde. Wel is de slokdarm boven de nissen verwijd. Ook waren er irritaties zichtbaar in de slokdarm en de maag. Hiervan zijn dan ook biopten genomen.
Al met al is er geen reden tot “paniek” of extreme zorgen. Alles zag er eigenlijk best oké uit volgens deze chirurg, maar er moet nog door de kinderarts naar gekeken worden. 18 Juni hebben we de afspraak met dr vd Neucker en dan horen we de complete uitslag inclusief de uitslag van de biopten. En een eventueel vervolgplan.
En toen? Toen mochten we naar huis. Maar voor ons was dat niet zonder eerst even een bezoekje te brengen bij Opa Roermond aangezien die ook in Maastricht ligt. Oma kwam ook net aan dus Oma is ook nog even geknuffeld. En na een kop koffie met Oma zijn we nu thuis.
Nyntha heeft het geweldig gedaan al is ze nu wel een beetje zwabberig en zweverig. Ik denk dat ze vannacht wel goed zal slapen. De arts zei dat ze wat keelpijn enzo kon krijgen, ik hoop dat haar dat bespaard blijft en dat t blijft bij dit. En anders slepen we haar er wel doorheen. Onze kleine dappere meid! ♡♡♡