Zo ben je op weg naar huis en klets je vrolijk over je speeldate over een half uur met je vriendinnetje Sophie en ineens hoor ik je heel hard gillen achter me..
Ik rem meteen af en zie dat je met je rechtervoetje totaal verdraaid tussen de spaken van mijn fiets zit! Mijn hart staat stil en in mijn hoofd schiet van alles heen en weer. Hoe? Wat? Waar? HELP!
Ik probeer mijn fiets neer te zetten, jou van mijn fiets te tillen, maar t wilt allemaal niet. Ymke komt aanlopen in tranen en je grote zus helpt me met mijn fiets.
Ik zet je op de stoeprand en doe voorzichtig je maillot uit en de angst slaat me om het hart als ik je voetje zie. Aan de bovenkant lijkt de schade mee te vallen, maar de onderkant ligt open. Hoe dan? Je had schoenen aan! Ik heb jasbeschermers! Voetensteuntjes.
Shit. Papa is werken, hoe kom ik nu bij de dokter met jou? Ik bel Marijke en zij kan gelukkig snel naar ons toekomen. Ik bel de dokter en jij huilt oorverdovend van de pijn. Arm arm meisje… De dokter zegt dat we meteen mogen komen.
Terwijl we wachten op Marijke komen er mensen die ons willen helpen. Een koud doekje, mijn fiets binnen zetten in hun tuin. Mensen van school die kijken of ze kunnen helpen. Ymke die haar zusje steunt.
Als Marijke er is gaan we snel naar de dokter en al snel is duidelijk dat het een ritje Boxmeer wordt. En daar wordt al meteen gezegd dat het sowieso gips wordt. Protocol bij een “spaakverwonding”. De foto’s zullen uitwijzen voor hoelang.
Na het maken van de foto’s wordt eerst de wond verzorgd. Dat vind je echt niet leuk, want dat doet je pijn. Tis dan ook een lelijke open wond… En dan komt David met het gips.
Even later komt de dokter met het nieuws dat je scheenbeen gebroken is. Volledig.
Maar omdat het scheef staat is er overleg geweest met de chirurg en moet er na het gipsen een nieuwe foto gemaakt worden om te kijken naar de stand. Gelukkig blijkt deze “acceptabel”. Over een week moeten we terug voor n nieuwe foto en nieuw gips en hopelijk is je breukstand ook dan nog “acceptabel”, anders moet het toch hersteld worden.
Lieve lieve Nyntha, sorry kleine meid. Ik hoop dat de pijn snel minder wordt.
Lieve Marijke, je was echt echt mijn reddende engel vandaag! Ik weet echt niet hoe ik je moet bedanken…
He gadver!! Wat een vette pech. Heel veel beterschap nyntha en een dikke knuf voor beiden voor de schrik.
Bedankt Sharon <3
Lieve Nyntha
Oma Netty leeft erg met je mee en wenst jou snelle genezing van je been.
Liefs en ook sterkte voor mamma.
Oma
Dankuwel Netty, Nyntha vindt het heel erg lief!
En ik ook..
Lieve groetjes terug van Mama ♡