Gisteren moesten we op controle in Boxmeer. Nieuw gips, foto maken en gesprek met de chirurg. Vooral dat laatste vond ik, Mama, nogal spannend. Je weet t niet hè?

Zo gezegd, zo gedaan. Op naar Boxmeer. Gips eraf. Wond goed bekijken. (Zag er nog wat akelig uit, maar ze waren tevreden). Wond opnieuw verbinden op een manier dat t de komende weken kon blijven zitten onder het gips. En toen mocht Nyntha een kleur uitkiezen.

Voor Nyntha was dat appeltje eitje, want wij hoorden al sinds vrijdag dat ze roze wilde en dus werd t roze. 2 lagen werden erom gedaan omnte zorgen dat er extra stevigheid werd aangebracht.

Vanuit de gipskamer, door naar de rontgen. Foto’s maken. En toen weer door naar de wachtkamer.

Eenmaal bij de chirurg werd al gauw duidelijk dat deze tevreden was. Nee, het stond nog steeds niet 100% recht, maar recht genoeg. Het zou aangroeien. Verdere inspectie van de foto’s van vrijdag had ook nog een tweede breukje/scheurtje laten zien. In haar enkel. Maar omdat ze toch al in het gips zit, hoeft hier niks extra’s aan gedaan te worden.

Belangrijkste is nu: Niet lopen… (HELP!!) Op 8 november mag het gips eraf. Enige wat roet in t eten zou kunnen gooien is een ontsteking aan de wond, maar daar gaan we natuurlijk niet vanuit. Het zag er nu zo netjes uit.

Ondertussen is de uitnodiging voor de H2 lactose ademtest ook binnen. 16 November gaat deze plaatsvinden. De dag ervoor betekent een dag dieet voor Nyntha en om 9 uur worden we in Maastricht verwacht.

Dus ook het mdl-stukje loopt gewoon door.