Vandaag mochten we weer naar de gynaecoloog. Voor de eerste keer in Venray, want de eerste echo was in Roermond.

Een vreemde arts, die eigenlijk niet goed begreep hoe we in Roermond terecht waren gekomen. Korte uitleg gegeven en samen even de belangrijkste dingen doorgenomen. Voorgeschiedenis, de meiden. We kregen mooi de kans om de belangrijkste vragen te stellen. en toen was het tijd om te gaan kijken hoeveel weken we nu echt waren.

Volgens onze telling waren we 11 weken en 1 dag onderweg. Altijd even spannend in hoeverre dit ook klopt met de werkelijkheid, zeker gezien mijn verleden van PCOs.

Blijkbaar staat het echo-apparaat in een andere ruimte, dus we mochten naar een andere kamer. Daar mocht ik me weer uitkleden. Echo-apparaat in gereedheid en eens gaan kijken wat we konden zien. En wat zagen we? Een lief klein mensje wat leek te zwaaien op ons! Met een prachtig kloppend hartje, wat we weer mochten horen. Wat een heerlijk gevoel om te weten en te zien dat alles goed is met dat gene waar we zo op gehoopt hebben!

Even meten… Meerdere keren om een goede meting te krijgen en… 11 Weken precies! Ik vind het geweldig! En ben eigenlijk gewoon verekte trots op mijn lijf dat mijn lijf zich na al die jaren zo heeft weten te regelen dat ik A: Zwanger mocht raken en B: Het ook nog eens gewoon precies doet wat het moet doen!

Nu is het tijd om te regelen en dat heb ik ook gedaan. Kraamzorg is aangevraagd. Nog even geinformeerd hoe het zat met een eventuele vergoeding van een NT-meting (nekplooimeting). Ik zit niet in de risicogroep en daardoor wordt het vaak niet vergoed, maar is het eigenlijk ook niet nodig. Uiteindelijk hebbenw e ook besloten om het niet te doen. Ik hebben er alle vertrouwen in dat ons wondertje helemaal gezond is!