Het was weer zover. Ik mocht weer naar de gynaecoloog. Voor de verandering weer eens een andere en dit keer was het een vrouwelijke. Leuk vrouwtje moet ik zeggen. Waar de bezoekjes aan Venlo me inmiddels het gevoel gaven dat ik een of andere zeur was, heeft zij me dat gevoel toch mooi weer weggenomen. Ik voelde bij mij haar echt begrepen en serieus genomen.

We begonnen zoals altijd. Bloeddruk en het hele riedeltje. Bloeddruk was weer prima in orde. Even besproken hoe het de afgelopen week was gegaan. Dat ik contact moet opnemen op het moment dat ik Uk een paar uur niet heb voelen bewegen, omdat ook dat zomaar een teken kan zijn dat er iets aan het beginnen is in mijn buik. En toen mocht ik weer op die fijne tafel.. Zucht..

Buik meten. Ik moet zeggen dat ik dat voelen aan mijn buik gewoon NIET fijn vind. Mijn buik doet voortdurend pijn en dat geduw en gevoel is gewoon vervelend, maar goed. Het hoort erbij. Buik zat prima op groei. Fijn om te horen, daar ik toch echt maar een heel bescheiden buikje heb.
Daarna werd de baarmoedermond weer opgemeten. Gemeten tussen de 2,3 en 2,7. Stabiel gebleven dus! Pfieuw! Geloof me, dat is een geruststelling. Hoe onrustig mijn buik ook is, de harde buiken doen niks in vervelende mate met mijn baarmoedermond!
Er werd nog even een uitwendige echo gemaakt voor het vruchtwater. Ook dat was prima in orde. Hartje van Uk was ook prima te horen. En toen mocht ik me alweer aankleden.

Nog even mee naar de andere kamer voor de uitslagen van de onderzoeken van de vorige gynaecoloog. Er waren wel bacteriën gevonden, maar deze waren al bestreden met de antibiotica die ik heb gehad. Dat was dus ook in orde nu.

Donderdag mag ik weer naar Maastricht. Daar wordt dan weer een echo gemaakt. Zo op de echo net te zien was de vochtrand er wel nog, maar zij heeft natuurlijk geen idee hoe het hiervoor was, dus we wachten AZM maar ff af. Dan hoop ik duidelijkheid te krijgen over waar de bevalling gaat plaatsvinden.
Over 2 weken hoe ik pas weer terug naar het Ziekenhuis in Venray. Dat is wel fijn dat ik niet weer volgende week moet. En op 4 Juni ga ik mijn eigen gynaecoloog nog een keer zien. Mits ik niet in Maastricht moet bevallen, want anders neemt het AZM de zwangerschapscontrole over.
Hoe dan ook .Nog even volhouden. Woensdag ben ik 33 weken. Nog een week of 4 a 5 en dan is ons kleintje op de grote boze wereld en kunnen we Uk eindelijk echt knuffelen. Ik zet nog ff door, maar moet eerlijk zeggen dat ik het niet altijd even leuk vind. Ik zou het niet erg vinden om eens een dag gewoon geen pijn te hebben. Maar ik klaag niet! *kuch* Tis voor een goed doel. I know..

Op naar donderdag. Dus donderdag wordt een spannende dag!