Nee niet uk! Maar wel Mama! Ik was even vergeten hoe dit nachten ook alweer waren als er een buik in de weg begon te zitten! En nu ben ik al een waardeloze slaper, maar de afgelopen nachten. Sodeju! Uk is een bezig bijtje. Er wordt getrapt, gewurmd, gefriemeld, gehikt. Mama geniet, misschien wel juist ’s nachts. Want ja, als ik dan toch wakker lig, is het toch wel fijn om een beetje gezelschap te hebben…

Alleen die harde buiken, die was ik even vergeten. Gisteren las ik terug in mijn dagboek van de zwangerschap van Xanne. Blijkbaar niks vreemds voor mijn lijf en hey! Ik mag niet klagen! Ik hoef nog maar een week of 13 a 15! Ik ben er bijna! En stiekem geniet ik er ook wel heel erg van! En weet ik dat ik dit straks nog heel erg ga missen.

Gelukkig verdwijnen die harde buiken in de loop van de ochtend. Even onder een warme douche staan en mijn buik ontspant zich weer. Dan kan de dag gewoon starten.

En ’s avonds? ’s Avonds ga ik, gewapend met mijn kussentje van de bank weer naar boven. Kruip in de armen van Erik en laat mn buik rusten op het kussentje. En in de armen van Erik ga ik naar dagdromenland. Ook al is het ’s nachts, het zijn dagdromen, want ik slaap niet. En dan droom ik van dat kleine mooie mensje. Dat kleine mooie mensje dat zo ontzettend gewenst is. Waar Erik en ik zo ontzettend hard naar uitkijken. Dat kleine mensje wat vol liefde op wordt genomen in ons gezinnetje en wat zal worden overladen met liefde. Droom ik van dat kleine mensje wat in de kinderwagen zal liggen, waar we mee gaan wandelen. Waar we mee gaan knuffelen. Waar we lekker mee in de zon gaan zitten terwijl de dames lekker aan het spelen zijn..
Zo zijn de nachten dat ik alsmaar lig te draaien ineens een stuk minder vervelend…