Categorie: Nyntha

Mama: ‘We gaan straks eerst naar Friesland en daarna gaan we Ymke halen.’

Nyntha: “Maar dan moet ik mijn oorwarmers op! Want daar is t koud!” *begint te stralen* “En dan kan ik een sneeuwpop maken!” 

#doorsneegesprekmetNyntha

Nyntha: “Jullie zijn mijn ouders!”

Mama: ‘Dat klopt Nyntha. En van wij ben ik nog meer de ouder dan?’

Nyntha: “Jij bent de ouder van Xanne en Ymke én van mij!”

Papa: ‘En ik dan Nyntha?’

Nyntha: “Jij bent de ouder van Larissa en Eleni én mij!”

Papa: ‘Maar wat ben ik dan van Xanne en Ymke?’

Nyntha: “Jij bent de liefvader hè!”

Mama: ‘Maar Nyntha? Weet je ook wie mijn mama is?’

Nyntha: “Ja! Oma!”

Mama: ‘Welke Oma?’

Nyntha: “Oma Papegaai!”

Mama: ‘En wie is dan de man van Oma Papagaai?’ 

Nyntha: “Opa Papegaai natuurlijk!”

Papa: ‘En wie zijn mijn ouders dan?’

Nyntha: “Opa Piano en zijn vrouw Oma Piano natuurlijk!” 
Een gewoon doorsnee gesprek aan tafel met Nyntha die ons even uitlegt dat ze onze stamboom goed doorheeft 😉

#eendoorsneegesprekmetnyntha

De laatste keer. Jeetje, ik zou er nog bijna sentimenteel van worden! De allerlaatste keer naar het consultatiebureau. Hier hoef ik dus echt nooit meer naar toe! :-O Weer een tijdperk wat afgesloten wordt. 

Papa, Nyntha en ik gingen er te voet heen. Nouja, Nyntha semi-te voet. (Op de loopfiets). Ze heeft blijkbaar in de afgelopen 4 jaar wel een verpletterende indruk achtergelaten, want bij binnenkomst werd ze verwelkomd met: “He Nyntha!” (Terwijl we toch te vroeg waren en er nog een ander kindje voor ons was) 

Meten en wegen. Daar begint het dan mee. 100 cm groot en 16,2 kilo! Schoon (beetje zanderig, maar hey) aan de haak. Verwachte lengte? 161 cm. Arme Nyntha :-p.

Kan ze een rondje tekenen? Jups. Zij maakt er dan wel n poppetje van. Over een lijntje springen? Prima. (Ik dacht oprecht dat ze over een lijn moest lopen. Alcoholtest?) Welke school ga je straks Nyntha? “Naar de school van Ymke!” *je doet t er maar mee* Nog even een pirouette dansen en dan een prikje en dan zijn we klaar. Nyntha is goedgekeurd en we konden gaan. Geen kik bij de prik. Toppertje. Dikke knuffel van Mama. En toen op de loopfiets weer naar huis.

En zo sluiten we deze fase dus ook weer af. Consultatiebureau. Een plek waar ik met Nyntha echt niet met tegenzin kwam. Ze zagen dat ze niet standaard was. Dat ze in Maastricht onder behandeling was en dus daar de hoofdlijnen al onder controle werden gehouden. Er werd niet gejaagd of gemopperd. We waren gewoon welkom. Fijn om t zo af te sluiten deze fase. 

Op naar de volgende. Basisschool. Here we come! 

En daar was ie dan! De brief van de juffen van Nyntha. En dit keer niet van de Peuterspeelzaal, maar deze brief was van Juf Kitty en Juf Marga van de Bongerd. Over 35 dagen mag Nyntha gaan starten op de basisschool en vliegt ook de laatste uit naar de grote school!

De clichés vliegen de laatste dagen om mijn oren. *Wat gaat t snel. *Kleine meisjes worden groot. *Tis nu echt de laatste. *Straks heb ik mijn handen vrij! *Straks heb ik mijn handen vrij… 

De juf heb ik al gesproken en het was een juf die ik nog niet kende. Een juf die ook Nyntha’s medisch verleden nog niet kende. Maar waar ze wel op gewezen was door collega’s juffen. Dat medisch verleden waar wij eigenlijk niet meer dagelijks bij stil staan, maar ik op dat moment weer even aan herinnerd werd en de laatste dagen toch weer wat vaker aan denk. 

Ze wordt 4! En wat is het een sterke stoere en dappere meid! En wat heeft ze al achter zich liggen.. Maar nu mag ze gaan leren! Ontdekken! Groeien op alle fronten! En wat zal het straks nog veel sneller gaan. Kleine meisjes worden echt snel groot!

Maar nu geniet ik nog even van m’n kleine meisje met haar Troetelbeer ♡

En al zo “ff” dat we nu door de nieuwe tunnel mochten én het nieuwe gedeelte van het Ziekenhuis af was. Goed teken toch? 

Maarja, we waren er natuurlijk niet zomaar om koffie te leuten. Daar waar een van m’n laatste blogs nog ging over dat Nyntha de harde geluiden niet kon verdragen, hikten we nu al weken aan tegen een Nyntha die aan 1 kant vrijwel doof was. Een bezoekje aan de huisarts wees ons wel naar de oorzaak, maar deze kon ons niet de oplossing bieden en verwees ons terug naar Maastricht. 

Het losgelaten buisje uit het trommelvlies blokkeerde, samen met heel veel oorsmeer, haar volledige gehoorgang. Met doofheid tot gevolg. En pas toen we zagen hoeveel de arts er werkelijk uithaalde, begrepen we waarom het blokkeerde. 

LET OP! FOTO KAN ALS ONSMAKELIJK WORDEN GEZIEN!

Nadat dit verwijdert was, bleef er nog wat vocht achter en was de conclusie dat er een virale infectie speelde. Viraal, dus niks aan te doen. 

Wel hebben we zalf meegekregen tegen de terugkerende bloedneuzen om de bloedvaatjes te kalmeren en de korstjes zacht te houden.

Over 2 maanden mogen we terug. Een gehoortest staat dan op het menu en algemene controle. Er is heel voorzichtig gesproken over herplaatsen van buisjes. Wij hebben dat heel voorzichtig aangehoord. Eerst maar eens de gehoortest over 2 maanden en zien dan wel weer verder. One thing at a time. Als t nodig is, is t nodig. 

Voor nu kan ze weer beter horen. En is het paracetamol tegen de koorts en zalf tegen de bloedneuzen.

En Nyntha? Die deed het meer dan fantastisch!!! 

Voor haar 4e jaar op rij is Nyntha met papa en mama in het Top2000 Café.
Dit jaar, net als in 2014, tijdens de laatste uurtjes op naar het nieuwe jaar,
met al haar zussen.
In 2016 is Leonard Cohen overleden en mede daardoor staat zijn lied
“Hallelujah” in 2016 op nummer 29. Op die tijd waren wij inmiddels al
aanwezig in het Top2000 Café en konden Nyntha en papa dus dit nummer
(ahumm maar goed dat het geluid harder was dan onze stemmen…..)
heel mooi samen meezingen! <3 <3