Vandaag mochten we ons weer laten zien in Maastricht. Weer eens kijken hoe het met onze uk ervoor staat en eigenlijk toch wel hopen dat we wat duidelijkheid zouden krijgen.

Dames naar school gebracht. The usual. Nog even kletsen op het schoolplein en daarna richting Maastricht. Het was druk op de weg deze keer dus ondanks dat we ruim op tijd vertrokken waren,  was het krapjes aan toen we eenmaal in Maastricht waren. Ik ben rustig aan naar binnen gelopen en Erik heeft de auto geparkeerd. Gemeld binnen en weer opgemaakt voor een hele lange zit. Uhm, verhip! Die zit was dit keer helemaal niet zo lang! We werden binnen geroepen en zagen 2 bekende gezichten. Inmiddels zijn wel meer artsen bekend daar in Maastricht en wij zijn daar ook al geen vreemden meer met onze #bendevan4.

Buik ontbloten, ijskoude gel op mijn buik. (Nooit geweten dat gel die net uit de kast komt, nog kouder is dan die er normaliter staat!) Apparaat aan en het hele rondje qua meten werd weer gestart. Qua grootte was de echoscopiste dik tevreden. Alles zag er prima uit. Uk zit rond een gemiddelde van 1250 gram momenteel. Alles netjes op ‘schema’. 
Dan het gene waar we voor kwamen. Het vocht in de borstholte. Gekeken, gemeten, gezien. Het zit er nog. Qua vermoeden denkt de gynaecoloog nog steeds aan hetzelfde als de afgelopen keren; de lymfeklieren die het vocht veroorzaken. Doordat kleintje goed groeit, lijkt het minder op te vallen. Dat is positief! Dat was ook waar de gynaecoloog op hoopte.

We zijn nu wel weer wat wijzer. Over 5 weken moeten we weer naar Maastricht. Dan gaan ze nogmaals kijken hoe het er voor staat. Daarna gaan ze ons in een multidisciplinair overleg bespreken en dan krijgen we uitsluitsel over waar we mogen gaan bevallen. We hebben in ieder geval duidelijk dat, als het Maastricht wordt, het een gewone (ingeleide) bevalling wordt. Er wordt een duidelijk plan opgesteld over hoe te handelen wanneer eventuele pijnstilling niet zou werken wanneer het toch tot een keizersnede zal komen.
Het was een ochtend met antwoorden, vragen en iets meer duidelijkheid.

Er is heftig geprobeerd om uk op de foto te krijgen, maar er werden angstvallig 2 armen voor het gezichtje gehouden. Het leek wel of uk wilde zeggen: “Ich hub koppien! Laot mich mit rus!”

“Ik krijg er hoofdpijn van!”