De laatste keer. Jeetje, ik zou er nog bijna sentimenteel van worden! De allerlaatste keer naar het consultatiebureau. Hier hoef ik dus echt nooit meer naar toe! :-O Weer een tijdperk wat afgesloten wordt.
Papa, Nyntha en ik gingen er te voet heen. Nouja, Nyntha semi-te voet. (Op de loopfiets). Ze heeft blijkbaar in de afgelopen 4 jaar wel een verpletterende indruk achtergelaten, want bij binnenkomst werd ze verwelkomd met: “He Nyntha!” (Terwijl we toch te vroeg waren en er nog een ander kindje voor ons was)
Meten en wegen. Daar begint het dan mee. 100 cm groot en 16,2 kilo! Schoon (beetje zanderig, maar hey) aan de haak. Verwachte lengte? 161 cm. Arme Nyntha :-p.
Kan ze een rondje tekenen? Jups. Zij maakt er dan wel n poppetje van. Over een lijntje springen? Prima. (Ik dacht oprecht dat ze over een lijn moest lopen. Alcoholtest?) Welke school ga je straks Nyntha? “Naar de school van Ymke!” *je doet t er maar mee* Nog even een pirouette dansen en dan een prikje en dan zijn we klaar. Nyntha is goedgekeurd en we konden gaan. Geen kik bij de prik. Toppertje. Dikke knuffel van Mama. En toen op de loopfiets weer naar huis.
En zo sluiten we deze fase dus ook weer af. Consultatiebureau. Een plek waar ik met Nyntha echt niet met tegenzin kwam. Ze zagen dat ze niet standaard was. Dat ze in Maastricht onder behandeling was en dus daar de hoofdlijnen al onder controle werden gehouden. Er werd niet gejaagd of gemopperd. We waren gewoon welkom. Fijn om t zo af te sluiten deze fase.
Op naar de volgende. Basisschool. Here we come!
