Maand: november 2012

Vandaag een eerste afspraak bij de gynaecoloog. Een eerste afspraak voor de echte bevestiging dat er een wondertje groeide in mijn buik. Van binnen op van de zenuwen, maar ik had er een goed gevoel bij.
We stapten binnen in Echt in de praktijk met enige vertraging. Toen Dr. Zwaan ons riep was het toch even diep zuchten. Dr. Zwaan reageerde zo lief met een grote glimlach dat ze zag dat er een zgn. ‘Zwangerschapsvel’ in zat! Ja! Ongelofelijk, maar echt!!!
Na even wat koetjes en kalfjes mocht ik me omkleden en werd er een echo gemaakt.
En dan lig je daar op die tafel. En dan verschijnt er op die monitor een heel lief klein wurmpje en in het midden van dat wurmpje een klein knipperend lampje! Er zat echt een kindje! En dat kindje had een KLOPPEND hartje! Een blik op Erik die met net zoveel blijdschap naar dat wondertje keek als ik even daarvoor deed! <3
En we horen Zwaan nog zeggen: “Ik kan kijken of we het hartje kunnen horen, maar de kans is klein.” Ze had het nog niet uitgesproken of het mooiste geluid wat we konden horen klonk door de behandelkamer. “BONK BONK, BONK BONK!”
God, wat waren we dankbaar en blij!
Met een heerlijk gevoel reden we richting Roermond en erna door naar huis. Het groeit echt! *Blij!!*

Vandaag was het de dag dat we de meiden gingen vertellen dat er een broertje of een zusje bijkomt.
Eigenlijk vooral omdat de consulente van Moeders voor Moeders langs zou komen en we wilden vragen voorkomen.
Aan tafel. Met zn zessen. Zeiden Erik dat we een geheimpje hadden en dat met hen wilden delen. En wat ze dan dachten wat ons geheimpje was. Er werd van alles geroepen. Erik en ik tussendoor wat steekwoorden laten vallen en het was Larissa die het als eerste door had. “Een baby?!”
We keken elkaar aan en vertelden dat er inderdaad, als alles goed ging, een babytje kwam. Gestuiter, 4 blije meiden en een berg vragen later was het ons wel duidelijk. Onze #bendevan4 had er geen moeite mee dat het een #bendevan5 werd! *pak van ons hart*

Bijna elke cyclus getest, bijna elke cyclus te laat. Maar hey, dat kun je hebben als je PCOS hebt. Niks nieuws voor mij natuurlijk. Dus ook nu was het niet heel vreemd dat ik weer te laat was met mijn menstruatie. Ja, ik was misselijk, ja mijn lijf gaf allerlei signalen af, maar dat deed mijn lijf sowieso al elke keer. Daarbij was het nu niet dat ik lichamelijk en geestelijk gezien in de meest sterke periode van mijn leven zat en daar de nieuwe medicatie bij. Nee, dat ik zwanger was, was eigenlijk ondenkbaar.
Maarja.. Je wilt het toch zeker weten. Dus toen we bij de apotheek waren het er even met Erik over gehad. Testen ja of nee? Ja, waarom ook niet.

De apotheekster vertelde me dat ze alleen nog maar de testen van Clearblue hadden. Damn, die zijn een stuk duurder, maar ja. Moet maar dan. Mijn stempelkaart tevoorschijn gehaald en er werd een 5e stempel opgezet. Toen ik het zag moest ik stiekem lachen. Zou dat nu een teken zijn? De 5e stempel bij het kopen van een test voor een 5e kindje in ons gezin?
Naar buiten gegaan naar Erik en hem gezegd dat ik de duurdere Clearblue had moeten kopen, omdat ze de andere niet hadden. Zijn reactie: “Ajoh, dat is gewoon een teken!” Met een lach erachteraan. Nee… Nu gaan we dingen zien die er niet zijn!

In de auto naar huis. Thuis stond Nynke al op de parkeerplaats te wachten met Falco, want die kwamen een weekendje logeren. Boodschappen naar binnen, spullen van Nynke en Falco naar binnen en tussendoor ff tegen Erik gezegd dat ik ging testen. Iets wat hij niet eens gehoord had. Oeps.

Naar boven, bijsluiter ff doorlezen, gedaan wat ik moest doen. Test neergelegd en in de tussentijd, aangezien je toch 3 minuten moet wachten, de was uit de droger gaan halen. Tussendoor af en toe op de test kijken en er stond “Zwanger”.
                                                   
Nog niet echt beseffend dat dat niet zou veranderen toch de bijsluiter er maar eens bijgepakt. In de bijsluiter stond dat “Zwanger” betekende dat je echt zwanger was, maar dat de test pas compleet was als er ook een aantal weken bijstond. Aangezien dat er nog niet stond, was het allemaal wat onduidelijk vond ik, maar ja. Erik moest dit natuurlijk wel weten. Eens naar beneden geroepen en Erik kwam al mopperend naar boven. “Wat is er nu weer!” Hij had duidelijk gemist dat ik ging testen, dus ik liet hem de test zien. Een blik naar de test, een blik naar mij. Weer naar de test. Bijsluiter erbij. “Is het echt?!” En toen vielen we in elkaars armen. Het was écht zo! Ik ben zwanger!
Een berichtje richting Tanja, de test aan Nynke laten zien. Tja, verbergen op dat moment is niet onze sterkste kant zeg maar haha. God wat waren we blij. Wat ZIJN we blij, maar wat waren we bang…