Vandaag was het weer tijd voor  een overleg met de kinderarts. Eigenlijk ben ik wel blij dat al die overleggen telefonisch mogen. Anders zouden we werkelijk elke week in Maastricht zitten. Niet dat we er heel veel vanaf zitten..

Maar goed. De kinderarts belde net op het moment dat ik Nyntha op het aankleedkussen had liggen met een open luier. Ik kan moeilijk weglopen of Nyntha laten liggen, dus telefoon tussen oor en schouder en met een scheef hoofd Nyntha’s luier vastgemaakt en  overleg gepleegd met de kinderarts. Uitgelegd dat wij van mening zijn dat de medicijnen niet aanslaan en er werkelijk geen verschil is. De kinderarts bood ons 2 opties

Optie 1:   Het 24-uurs pH-metrieonderzoek herhalen, maar dit keer met medicatie. Het idee erachter is  om te zien of er verschil is tussen de resultaten van 2 weken geleden en nu.

Optie 2: Pas op de plaats maken en gedurende 8 weken medicatie blijven geven en kijken hoe het zich ontwikkeld.

Aangezien wij geen 8 weken willen wachten én we merken dat Nyntha weer aan de vooravond staat van een verkoudheid hebben we voor de kortetermijn oplossing gekozen en dus ga ik morgen weer een afspraak maken voor een 24-uurs pH-metrieonderzoek. De dag na het onderzoek mag ik dan weer contact opnemen voor de uitslag.

Vanavond was een mooi voorbeeld wat ik jullie eigenlijkniet wil onthouden. Ik probeer wel eens uit te leggen wat er eigenlijk gebeurd als we Nyntha vaster voedsel geven en wat vaster voedsel inhoudt. Vanavond had ik een potje van 6 maanden en voor hen die wel eens een potje hebben gegeven aan een kindje kennen vast de iets grovere rand wel boven aan het potje. Zo’n randje had ik vanavond ook aan het potje. Ik verwijder dit randje altijd, omdat ik weet dat dit problemen geef, maar met het wegscheppen viel er een klein stukje in het potje. Op de gok heb ik het er in laten zitten en gewoon meeg voerd in de hoop dat het geen ‘schade’aan zou richten en haar eten lekker binnen zou blijven. Ergens bij lepen 7 of 8 zag ik het stukje en Nyntha slikte het gewoon weg. En de lepeltjes erna gingen ook prima. Tot driekwart van het potje. Ik zag Nyntha’s snoetje vertrekken en daar kwam alles wat er zo netjes in was gegaan er weer uit. Zucht.
Om jullie een beeld te geven van de grootte van eht stukje waar het om ging heb ik het er uit gevist en het op foto gezet.

Dit kleine zachte, maar grotere niet gemalen, stukje zorgde voor een volledige spuugbui…

Ik baal. Wij balen. Dit geeft voor ons alleen maar meer aan dat de medicijnen echt niet aanslaan. Maar ja, wat moeten we… We zullen doorgaan..