Trots!

Zoals jullie gisteren al konden lezen was de voorlopige uitslag dat de operatie geslaagd was. Voor mij geeft dat toch een heel ander gevoel met eten geven. Hiervoor was het, wanneer Nyntha weigerde en kokhalsde toch iets waarmee ik niet goed wist wat ik er mee moest. Maar na gisteren kregen we de bevestiging. Anatomisch gezien is er geen enkele reden waarom er geen stukjes doorheen zouden kunnen. Dus als onze dame nee knikt, is dat niet omdat het niet past. In mijn hoofd voelt dat heel anders aan en eten geven is nu heel anders.
Misschien klinkt dat heel raar in jullie oren, want het blijft hetzelfde. Eten op een lepel en naar binnen schuiven, maar zo is het niet. Ik weet nu dat het kan. Dat het past. Dat er geen enkele reden is waarom Nyntha het niet zou kunnen verdragen dus is het echt anders eten geven. En ik heb echt het gevoel dat Nyntha dat ook zo voelt.

Gisteren in het Ziekenhuis koste het behoorlijk wat moeite om er een potje fruit met stukjes in te krijgen. Tijdens het avondeten heb ik het eten nog wel wat gepureerd, want we moeten niet overmoedig worden natuurlijk, maar het fruit van zojuist, dat ging er net zo vlot in alsof het gewoon volledig gepureerd was.
En wat ben ik trots! De tranen stonden in mijn ogen toen ze de laatste hap nam. Mijn kleine grote meisje. Gaan we dan nu eindelijk ECHT vooruit?! Geen gemok, geen gemor. Met een ondeugende glimlach schudde ze nee bij die laatste hap om vervolgens haar mondje open te doen. En toen: “Kaaaaaa” en 2 handjes in de lucht.

Gisteren hebben we een deel van de uitslagen van (weer) ontlasting op kweek gekregen. Deze uitslagen waren goed, maar als aanvulling hierop moesten uitstrijkjes gemaakt worden. Deze zijn ook gemaakt dus nu is het hier weer even op wachten. 9 September krijgen we de definitieve uitslag van het onderzoek van gisteren en 11 September worden we weer bij de kinderarts verwacht.

Hopelijk hopelijk gaan we langzaam richting het einde van alle bezoekjes aan het AZM… Al besef ik me heel goed dat we zonder het AZM nooit waren geweest waar we nu zijn.