Sinds de laatste opname in Venlo, bleef het probleem met het eten eigenlijk bestaan. We vingen het zelf deels op door haar gewoon zo ‘dun’ mogelijk voedsel aan te bieden. Maar begin van deze week werd ze weer verkouden. Het hoesten werd een steeds groter probleem en het spugen werd daarbij meer en meer. Maandag huisarts, woensdag huisarts en een nieuwe afspraak werd gemaakt voor maandag. En eerder indien nodig.

Donderdagmiddag was het ‘ indien  nodig’-moment. Ik gaf haar fruit en dat kwam er al snel weer uit. Dat en al een dag geen plasluier was toch voldoende reden om de huisarts weer te bellen. Deze verwees ons gelijk door naar Venlo en zo zaten we ineens op de Eerste Hulp.

Zo tevreden als ik was over de Kinderafdeling in Venlo, zo snel werd mijn fijne gevoel ook weer weggehaald door de Eerste Hulp-arts (in opleiding) die we daar troffen. Zelden dat een mens me zo’n waardeloze moeder deed voelen. Dat een mens zo wantrouwend was over wat we zeiden. Zelden dat we zo ‘voor gek verklaard’ voelden. We werden al niet geloofd dat ze niet plaste. Een plaszakje werd geplakt om 13  uur. En ja ze was wel ziek, maar het viel allemaal wel mee.
Na overleg met de dienstdoende kinderarts werd er toch tot een opname besloten. Voor 1 nacht ter observatie om te kijken wat ze deed. Plaste ze echt niet. Hoe zat het met het  spugen. Hoe zat het met eventuele uitdroging.

Eenmaal op de kinderafdeling viel het vervelende gevoel wel weer van ons af. We troffen weer dezelfde verpleging als vorige keer en dat maakte veel goed. Na overleg met de verpleging hadden we besloten dat ik dit keer niet zou blijven. Enerzijds omdat er thuis natuurlijk nog vier kinderen zaten die vandaag gewoon naar school moesten. Anderzijds ook omdat ze anders nog niet konden zien hoe ze zou reageren op  haar eten.
Rond half elf contact gehad met de kinderafdeling en toen bleek dat we niet helemaal gek waren. Ze had nog steeds niet geplast. Haar vochtintake moest 325 zijn en ze had met moeite 300 gehaald en de verpleegkundige had met avondeten gemerkt dat Nyntha inderdaad moeite had met haar eten en de fles ook niet wilde. Een “gifsjieter” werd ze genoemd. Een pittige tante dus. Enigszins gerustgesteld gingen we slapen om vanochtend op tijd weer richting Venlo te gaan.

Zo troffen we haar aan vrijdagochtend <3

Pap was erin gebleven. Fruit bleef erin. Maar de verpleegkundige wilde zien hoe ze reageerde op haar vaste voedsel. Zo gezegd zo gedaan. Nyntha kreeg een boterham in het bijzijn van de verpleging. En Nyntha liet ‘gelukkig’ zien dat ze echt geen vast voedsel verdroeg. Boterham inclusief haar fruithapje kwam eruit. En toen viel het kwartje. Toen werd er ineens naar ons geluisterd. Toen werd de kinderarts ingeschakeld en ineens werd er anders naar het Echo-verhaal gekeken. Ineens werd er verder gedacht dan een baby die express haar eten naar boven zou werken.

En zo kregen we rond drie uur te horen dat ze mee naar huis mocht. En we een verwijzing krijgen naar het AZM. Dat ze daar gaan onderzoeken wat er met ons meisje aan de hand is. Of het verband houdt met het hele echo/vochtprobleem uit de zwangerschap. EINDELIJK!

Selfie met Papa en Mama <3

En nu wachten we opeen telefoontje met de afspraak.

Nyntha ligt nu lekker te slapen. De uren slaap inhalen van afgelopen dag denk ik. En nu is het tijd om zelf ook een beetje bij te tanken.