Dames naar school en op weg naar Maastricht. We hadden om 11 uur een afspraak, dus we hadden alle tijd! Even na tienen kwamen we aan in Maastricht, rolstoel uitgeladen en gezocht naar het restaurant. Ja, in Maastricht verplaatsen ze gewoon het complete restaurant zonder dat je het in de gaten hebt.
Afgeweken van ons standaard Mestreechs ontbijtje en beide voor een gezond broodje gegaan. Kopje koffie erbij en rustig de tijd afgewacht tot 20 voor 11. Dienblad opgeruimd, sanitaire stop gemaakt en richting de afdeling.

Daar aangekomen me netjes gemeld. “U had een afspraak om 10 uur Mevrouw!” Nee toch? Verbaasd keek ik naar Erik, beide volledig overtuigd van de afspraak om 11 uur. Erik zijn telefoon erbij gepakt en.. SHIT! We hadden inderdaad om 10 uur een afspraak en niet om 11 uur! Damn! We hebben onze oprechte excuses aangeboden en hopen hopen dat ze ons toch wilden helpen. Gelukkig mochten we in de wachtkamer plaatsnemen en konden we even wachten. Nog geen 10 minuutjes hoefden we te wachten en toen werden we naar binnengeroepen. Ik kan niet anders zeggen dan dat dit een geweldige service was van het AZM!

Buik bloot gemaakt, koude gel op de buik en we mochten weer kijken. Hoofdje ligt inderdaad lekker ver naar beneden. Joh! Hoofdje opgemeten, armpjes, benen, buikje, organen. Alles werd weer nagekeken. En er werd gezocht naar het vochtrandje. Tja, het zit er nog steeds. Een meting was al lastig, maar het wordt er niet makkelijker op naarmate ons kleintje steeds groter wordt. Ergens tussen de 3 en 5 mm is het randje nog steeds. En nog steeds van armpje tot armpje. En nog steeds denkt de gynaecoloog dat het door de lymfen wordt veroorzaakt. Het blijft gegis, want ze hebben werkelijk geen idee.
We kregen van de gynaecoloog de uitleg dat ze ons nogmaals gingen bespreken in het multidisciplinair overleg. De wijze waarop hij ons vertelde wat de gang van zaken zou gaan zijn, gaf ons sterk het idee dat het toch Maastricht ging worden. Toen werd aan ons gevraagd wat wij wilden. Tja, het blijft lastig. Venlo is praktisch gezien veel makkelijker. Maar anderzijds… Wat nu als ze wordt geboren en er blijkt toch iets te zijn waar ze last van heeft door die vochtrand? Dan moeten we alsnog met spoed naar Maastricht. Dan zijn wij liever gelijk op de plek waar we zeker van weten dat ze alles kunnen voor ons meisje. De gynaecoloog nam afscheid met de woorden dat hij ons zou bellen over 2 weken. Na dit afscheid nog even staan praten met de echoscopiste en toen werd ons door haar duidelijk gemaakt, dat ook wij een grote inspraak hadden. Onze wens voor ons kleintje telde ook mee. Hierop reageerde Erik met: “Plan dan maar een afspraak in hier in Maastricht!” En zo gezegd, zo gedaan. Ze ging even voor ons overleggen met de gynaecoloog en de knoop was doorgehakt. We gaan bevallen in Maastricht. Gepland. Op 29 mei is mijn eerste zwangerschapscontrole in Maastricht. En dan gaan we zeer waarschijnlijk de datum prikken voor de bevalling. Het zal nu allemaal niet meer zo heel erg lang gaan duren.
Eindelijk duidelijkheid over het waar. Ik was er echt aan toe. Het einde is in zicht en het moment dat we ons kleintje kunnen knuffelen komt steeds dichterbij!

Volgende foto wil ik jullie niet onthouden trouwens. Onze kleine bolletoet!