Ik kreeg vandaag op m’n donder van Nyntha, want ik had alweer geen blogje geschreven en het jaar 2021 is ook alweer bijna voorbij. (En potverdorie, deze is echt op het nippertje) Dus ik zit hier op Oudjaarsdag om 20 voor 7 nog snel, voordat 2021 voorbij is een blog te schrijven voor Nyntha. Ja, voor Nyntha want als ze er niet specifiek om gevraagd had was dit jaar stilletjes voorbij geslopen zonder een blog van mijn hand op haar pagina. Niet dat er niks gebeurd is, maar zonder al die Ziekenhuisbezoekjes is het en een stuk lastiger om over een 8-jarige inspiratie te vinden om te bloggen. Je wilt niet alles op “straat” gooien, dus je denkt net ff 5 keer na voor je een blog schrijft.

Maar goed. Een blog. Om in de trant van al die andere blogs te blijven. Het ziekenhuis. Gisteren zorgde Nyntha er zelf voor dat we op het nippertje nog ff naar Venlo mochten, omdat ze zich vergiste toen ze op haar ring aan het sabbelen was en deze per ongeluk inslikte. Niks aan de hand zou je denken, maar omdat Madam met 1 jaar de nissenoperatie heeft gehad kan er dus wel iets aan de hand zijn en is het heel erg belangrijk dat we zeker weten dat de ring hier voorbij is. En daar kom je alleen achter als er een foto gemaakt is. Dus daar gingen we, om half 11, naar Venlo.
Na wachten, een foto, nog meer wachten, bleek gelukkig dat alles goed was en we weer naar huis mochten. Toch altijd weer schrikken zo’n moment. Zelfs 7 jaar na de operatie blijft dit een dingetje.

Nyntha lag om 2 uur in dr bed en nu is het dus Oudjaarsdag. Ze zit lekker te spelen met Lego Friends en we tellen de uren af naar het grote Kantelpunt naar weer een nieuw jaar. 2021 Was niet het slechtste jaar. Het was een jaar wat antwoorden bracht, nieuwe ervaringen en waarin Nyntha startte in groep 5, de eindsprint trok naar haar A-diploma.

Op naar 2022, nog meer nieuwe ervaringen, meer antwoorden en hopelijk iets minder corona-shizzle. Bring it on.