Na een roerige nacht, maar wel een nacht waarin ze de ORS heeft binnen gehouden, werd Nyntha vanochtend wakker en vroeg me wel 10 keer om drinken. “Dinken,  Dinken, Mama! Dinken!” Het arme ding met haar keelpijn moest wel zo verschrikkelijk dorst hebben..
Dus om half elf gaf ik haar wat Pyamapapje. Op hoop van zegen! Maar helaas. Na letterlijk 1 kuch, kwam alles er weer uit…

Dan sta je toch even voor n dilemma. Want als ze dorst heeft, wil je haar iets kunne  aanbieden, maar alles wat er via haar mondje ingaat, komt er ook weer uit. En de sondevoeding van vannacht ook.
De kinderarts, dr. Sanders, had vannacht ook aangegeven dat bij braken we contact moesten opnemen, dus met lood in mijn schoenen heb ik de telefoon gepakt. De angst voor een naderende opname zit er goed in.

Die angst is niet geheel onterecht, maar de dienstdoende kinderarts gaf wel aan dat we een “geluk” hebben en dat is de sonde die Nyntha heeft. Doordat Nyntha de sonde al heeft, kan ze nu (nog?) thuis blijven. De stappen die we nu thuis moeten nemen, zouden we anders in het ziekenhuis moeten doen, via een neusmaagsonde. Verlopen de komende 24 uur goed, hebben we hopelijk geluk en hebben we het ergste gehad. Hopelijk.

Het protocol voor nu is (startend om 11 uur vanochtend):
*De komende 24 uur minimaal 1000 ml ORS toedienen. (Enkel ORS) Wanneer Nyntha echter echt om drinken vraagt mogen we haar maximaal 2 slokjes drinken aanbieden.
*Elk uur 60 ml ORS via de sonde handmatig toedienen.
*Tijdens het middagdutje sondepomp met ORS aansluiten en de pomp op 60 zetten ( in de hoop dat ze die verdraagt, maar waarschijnlijk wel)
*Minimaal 3 goede plasluiers (We zitten al op 2!)
*Pas zelf (normale hoeveelheden) laten drinken als ze minimaal 24 uur niet heeft gebraakt.
*Komende nacht enkel ORS door de sonde
*Nacht daarna Sondevoeding/ORS mengen en dan toedienen.

Al met al: Gelijk aan het protocol in het ziekenhuis.
*Paracetamol tegen de pijn en koorts.
*Bij verergeren klachten gelijk aan de bel trekken.
*Mochten we de 700cc niet gehaald hebben voor morgenochtend 11 uur: BELLEN!

We hebben één heel groot geluk en dat is dat ze zo goed in haar gewicht zit momenteel, dus ze kan iets missen. Maar dit mag geen 2 weken duren.
We gaan ervoor en maken het beste ervan. En het lijntje naar het AZM is heel dun. We hoeven maar te bellen en dat is een heel fijn en gerust gevoel…

Wordt vervolgd… 

21:25 uur

We hebben een hele rare en vermoeiende dag achter de rug met een ziek meisje wat ons keer op keer om drinken vraagt. 

Netjes het protocol gevolgd zoals afgesproken met de kinderarts en om 18 uur heb ik haar naar bed gebracht. Doodmoe. Inmiddels is het half 10 en ik ben al een keer of 5 naar boven moeten rennen voor een gillende Nyntha. Dan zit ze rechtovereind in bed te gillen. En de reden? Onbekend. 

Inmiddels heeft ze nog 1 keer gebraakt rond 19 uur. Na samen even overlegd te hebben, hebben we besloten het even aan te kijken. Als het bij deze ene keer blijft, gaan we door zoals we nog bezig zijn. Dadelijk gaat ze echt de nacht in. Dan zal ik wel de sondepomp qua stand iets naar beneden zetten. Die loopt nu op 60 ml per uur. Het vermoeden zit toch dat dat te hoog is. Om haar iets te ontlasten, stel ik die voor de nacht iets lager in. Dan heeft haar lijfje iets meer tijd om de maag leeg te krijgen  en de ORS te verwerken. 

En dan gaan we eens kijken hoe ze deze nacht door gaat komen. Arm klein meisje. Ik heb zo met haar te doen. Wij hebben zo met haar te doen. 

De 3 plasluiers heeft ze overigens gehaald! 2 Hele goede, de 3e was iets minder, maar ik reken het zeker tot een plasluier. 

Op naar de nacht en op naar morgen. Hopelijk geen update meer vandaag…