Geboortewensjes…

Vandaag is ons moppie al 2 maanden. Die maanden zijn werkelijk voorbij gevlogen. Inmiddels is ze gewoon een volwaardig lid van ons gezin. Gaat alles gewoon alsof ze er al jaren bij is. Eigenlijk dus ook tijd om de geboortekaartjes op te ruimen die we gekregen hebben.
Met pijn in mijn hart heb ik ze zojuist van de deur afgehaald. 2 deuren helemaal volgeplakt. Op het laatst moesten we de kaarten zelfs over elkaar heen schuiven om ze maar kwijt te kunnen! (Om dan maar even te zwijgen over de 11 felicitatiekaartjes die we nooit ontvangen hebben…)

Tijdens het opruimen, zag ik 2 kaartjes met een geschreven gedichtje erin. Of deze werkelijk zelf geschreven zijn door de verzender weet ik niet, maar ik wil ze wel even beide vernoemen in een blogje.

“Little hands
and little feet.
Little toothless,
grins so sweet.
Little eyes,
that shine so bright.
Little arms to hold you tight.”
©Mandelly & Roel

“Jij lief klein mens,
jij was je ouders grote wens.
Nu jij dan geboren bent,
in een wereld jou nog onbekend.
Jij hoeft je nergens zorgen over te maken,
Zij zullen over je waken.
In hun armen zul je veilig zijn,
Wees maar niet bang,
jij meisje klein.
Elk uur van de dag of nacht,
Word je met liefde groot gebracht.”
©Angelique

En nu kijk ik naar 2 lege deuren. Op 1 deur hangt enkel nog Nyntha’s naam in de vorm van de slinger die ze hebben gemaakt in het AZM. Het is even slikken… Ze wordt echt groot. En wat hou ik van dat kleintje. Ons kleintje. Onze Nyntha, ons froemelke, poppedijntje, froemeledijntje, muisje, moppie en wat voor koosnaampjes we niet nog meer voor ons meisje hebben.