“En Nyntha heeft gewoon pech…” waren de woorden van de KNO-arts op de Eerste Hulp. Dan vloek je een keer (of 10) en knuffel je Nyntha nog maar een keer extra.
Wat er aan de hand is?

Het begon gisteren. Eten en drinken wilde ze niet en toen ik Nyntha uit bed haalde had ze haar hele bedje onder gespuugd. Even onder de douche, opgefrist en naar beneden. Wat drinken. En weer spugen. Daarnaast had ze inmiddels koorts. Dus toch voor ons een reden om contact te leggen met het AZM. Terwijl Erik met hen aan de lijn was, spuugde Nyntha wederom alles onder. Temperatuur gestegen tot 38.9.
Maastricht had de kinderafdeling vol liggen, dus na goed overleg besloten we thuis zelf alles uit de kast te halen. Het was waarschijnlijk een buikgriep. Klonk aannemelijk!
Nacht ging prima. Nyntha was wel behoorlijk miserabel de hele ochtend en sliep veel. Maar vandaag braakte ze niet meer. Dus lekker in bed gelegd…

En toen haalde ik haar uit bed. Met een gigantische bloedneus… AZM werd weer gelijk gebeld en daar werd niet lang getwijfeld. We moesten die kant op.
Op de Eerste Hulp moesten we even wachten in de wachtkamer, maar Nyntha bespoedigde dat wachten toen ze ineens moest spugen en ze bloed spuugde. Een beker vol. Geloof me, dan staat even alles stil en gaat tegelijk alles ineens heel snel.

Nog voor er een onderzoek was gedaan was al duidelijk dat Nyntha moest blijven. En toen volgde het onderzoek. In de keel was een bloedstolsel te zien wat er dus op wees dat Nyntha inderdaad een nabloeding had gehad. Van de keel. En dat bloed is zowel de maag ingelopen als via haar neus naar buiten gekomen. Dit was een van de risico’s van de ingreep, maar Nyntha had dus de pech…

Toen kwam het overleg over wat te doen. Bij volwassenen zou men het stolsel wegzuigen, maar bij kinderen is dat niet te doen. Dan zou het een optie zijn om haar onder narcose te brengen, maar dat zou voor nu teveel risico’s meebrengen. Zowel de narcose als ook het feit dat er nu geen acute bloeding is. Dus er is nu gekozen voor een infuus met vocht, pijnstilling en hopen hopen hopen dat het niet weer gaat bloeden.
En dat de koorts weggaat!

Wij sterken ons in de gedachte dat ze hier in de beste handen is. Dat we op tijd zijn. Dat we ons hart gevolgd hebben. En we zien wel hoe het zich ontwikkeld.

Go Nyntha… Toppertje! ♡