Vandaag stond n bezoekje aan de KNO-arts gepland. Om 09.45uur. Netjes op tijd gemeld en het wachten begon.

In de wachtkamer zei ik al tegen Erik dat Nyntha een vieze stinkadem had en dat het me niet zou verbazen als ze een keelontsteking had…
Toen we eenmaal aan de beurt waren en onze dame werd onderzocht bleek ik helaas gelijk te hebben. Een fikse keelontsteking en oorontsteking. Maar gelukkig geen loopoor meer!
Gewapend met een antibioticakuur gingen we richting apotheek.

Toen we langs de kindergeneeskunde liepen, bedachten we ons, dat we wel even konden wegen. Dus wegen en schrikken.
Vorige week woensdag woog Nyntha 10.415 gram. Vandaag woog Nyntha nog 10.180 gram. In een week tijd was ze 235 gram afgevallen.
Omdat ons dit niet beviel toch maar even overleg gevraagd met de kinderarts.  Van een  afspraak bij de arts-assistent ging het naar een afspraak naar de eigen kinderarts. Om half 3. Dus weer wachten.

Tijdens het wachten werd Nyntha zieker, slapper en beroerder. Ze braakte de vloer onder en heeft bijna de hele middag op mijn arm gehangen.

Om 3 uur waren we aan de beurt en de kinderarts was er snel uit. Een opname leek haar het beste.
Nu zitten we te wachten op een behandelplan.
Maagsonde, infuus.. Van alles is genoemd. Wat ze nu daadwerkelijk gaan doen weten we nog niet. We zijn nog even wachtende.
Als het maar helpt.

Wat we weten is dat we gehoord worden. Er is naar het HELE verhaal geluisterd. En vooralsnog lijkt het dat er, na het eerste oplappen, ook naar het hele probleem wordt gekeken.

Hoelang we hier zitten? Geen idee. Als ons meisje maar opknapt….

Wordt vervolgd