Zoals ik al aangaf in mn vorige blogje, hebben we Nyntha laten prikken op de ziekte van Pfeiffer. Dit naar aanleiding van de ziekte van Pfeiffer bij Eleni.

Toen we de symptomen bij Eleni zagen en hoe ziek Eleni was, ging er bij ons een belletje rinkelen en wilden Erik en ik eigenlijk duidelijk hebben of het kon wat wij dachten te zien. En niet alleen daarom.
Als Nyntha de ziekte van Pfeiffer al had doorgemaakt, kan ze het niet nog een keer krijgen.

Vandaag kregen we de uitslag van het bloedprikken en eigenlijk hadden we het ergens wel verwacht.
Nyntha heeft inderdaad de ziekte van Pfeiffer gehad. *PLOINK* Horen jullie dat puzzelstukje op zijn plek vallen?

Voor ons verklaart het toch best wel wat. Het vele slapen, het extreme ziek zijn in december met de Ziekenhuisopname in het AZM in december tot gevolg. Het feit dat Nyntha na een drukke dag toch altijd een hogere temperatuur heeft dan na een normale gewone dag. Het feit dat ze toch meer slaapt, dan een gewone peuter. (Al wordt dat steeds minder en worden haar middagdutjes steeds korter!

En nee, het AZM valt hierin niks te verwijten. Ze hadden niks anders kunnen doen tijdens de opname, want aan Pfeiffer is niks te doen. Ja, ze hadden misschien, heel misschien bloed kunnen prikken. Maar wie verwacht Pfeiffer bij een kind van anderhalf. Wij hadden het niet verwacht en gingen er pas aan denken toen we het zagen bij Eleni.

Eleni is overigens na de antibioticakuur, die de keel- en oorontsteking heeft aangepakt, zienderogen opgeknapt, maar het blijft rustig aan doen. (Eigenlijk precies hetzelfde beeld als Nyntha).
Nu is het hopen dat de andere dames niet besmet raken…

Maar dit puzzelstukje ligt op zn plek…