De slimme stuiterbal…

Zo rond de carnavalsvakantie waren we nog in afwachting van een iq-onderzoek en waren we nog zoekende in wat de toekomst ons en vooral Nyntha ging brengen. Nu, amper vier maanden verder is de wereld ineens volledig anders draaiende en lijkt er zo enorm veel gebeurd dat we zelf af en toe pas op de plaats moeten maken willen we het echt kunnen bevatten.

We hebben de bevestiging dat Nyntha inderdaad hoogbegaafd is. We hebben helaas ook de bevestiging dat Nyntha niet op de Bongerd kan blijven, omdat het reguliere aanbod niet voldoende is voor haar en met die wetenschap kwam er ook de spannende periode van aanmelden, observeren en wachten. (Lees: nagels bijten) Uiteindelijk kwam het verlossende woord dat Nyntha was aangenomen op de Aventurijn in Deurne en dat ze daar op de Leo-afdeling mag starten na de Zomervakantie.

Los van al deze stappen, maakte Nyntha ook een stap. Na de meivakantie maakte Nyntha de overstap naar groep 6. De gedachte en het idee hierachter was, dat ze van haar eilandje af kon komen. Het eilandje in groep 5 van het alleen werken. Alleen werken met Nieuwsbegrip, taal, spelling en nog legio andere onderwerpen. Dus vol goede moed maakten we de overstap.
Helaas stapte ze van het ene eilandje op het andere eilandje.

Nee, ze hoefde niet meer alleen te werken, want cognitief gezien stapte ze zo in. Geen probleem. Ze kon samenwerken, werkte uiteindelijk op taalgebied uiteindelijk ook aan groep 7 stof. (Met wat extrinsieke motivatie kreeg ze haar werk ook daadwerkelijk af) Maar ze was alle aansluiting kwijt. Vriendinnetjes zaten in groep 5, dus sociaal gezien zat ze nu op een ander eiland. En ineens werd ze echt, echt gepest.
Waar ze in groep 5 nog wel eens zei dat ze het gevoel had dat ze gepest werd, omdat iemand niet snel genoeg zijn of haar stoel naar voren schoof, nu kwam het echte werk. Dit eiland waar ze nu op zit, is een heel eenzaam eiland. En school heeft kneiterhard gewerkt op haar te helpen, om te werken met de pesters. Alles gedaan wat in hun macht lag, maar dit hakte erin.

Ook Wil’skracht heeft heel wat uren erin gestoken om met Nyntha te werken in het emotionele welzijn van Nyntha, want het had een weerslag op haar hele welzijn. Had ze eindelijk de cognitieve uitdaging, ging het op het andere vlak helemaal mis.

Erik en ik hebben ons menig keer afgevraagd of we wel de juiste stappen hebben gezet in dit proces. En we weten het nog steeds niet. Je doet wat je denkt dat het juiste is. Meer kun je niet.

Nu staan we aan de vooravond van de zomervakantie. De groepsbehandeling is afgerond. Een traject waarin Nyntha heeft mogen leren en ontdekken dat ze niet alleen is. De individuele afspraken liggen nu ook eventjes stil ivm de vakantie. En over 1,5 week is de periode “de Bongerd” ook officieel ten einde. Dan start ze aan de zomervakantie om daarna vol frisse en goede moed te starten aan de Aventurijn. Er is kennis gemaakt. Ze heeft er enorm veel zin in en kijkt er naar uit om naar school te mogen. En dát geeft ons een heel goed en positief gevoel.
Hoe zwaar en intensief het was, daar hebben we het voor gedaan. Ze wilt weer naar school. <3