Vanochtend was het vroeg opstaan en als vanouds een ritje naar Maastricht. Nyntha kroop bij de Kno-arts meteen in de blauwe onderzoeksstoel en liet de eerste onderzoeken heel goed gebeuren. Tot aan het punt waarop de dokter haar neus wilde gaan nakijken en Nyntha spontaan wederom een fikse neusbloeding kreeg. 

Daar ontstond de uitdaging. Nyntha wilt dan geen gefriemel, maar ’t bloed blijft lopen. Uiteindelijk hebben we een doek op haar schoot gelegd en over haar kleren en het maar laten gaan zodat de dokter een watje kon prepareren om t te stelpen. En toen  was het een momentje “houtgreep” om het watje in haar neusje te krijgen.

Plan du campagne voor dat moment was: Als het niet meer bloedde, kijken wat er bloedde en dat dan dichtbranden met een chemisch goedje. Lukte dat niet, zou t een spoedingreep worden onder narcose. 

Oké, bloeden gestelpt. Nyntha met 3 man in de houtgreep en toen de dokter de vaatjes trachten dicht te branden. T lijkt gelukt… Maar hij was zelf maar voorzichtig positief. Kans op bloedingen blijft bestaan. Nyntha moet rustig aan doen. Gaat het opnieuw bloeden wordt het begin van de week alsnog onder narcose dichtbranden. 

Wat de rest van de huidige klachten betreft: Het moet nu echt opknappen. Anders worden we doorverwezen naar de kinderarts. Dus t weekend wordt cruciaal. Afspraak voor volgende week blijft staan en belafspraak voor begin van de week staat ook. Als t in ’t weekend weer misgaat: BELLEN!

En de medicatie was niet de oorzaak van de neusbloeding. Weer mee starten, want dan hoest ze niet. Hoesten veroorzaakt druk en druk kan bloeding veroorzaken. Dus dan doen we dat weer…

De oorspronkelijke reden van de afspraak: de pijn in de oortjes bij harde geluiden, is niks aan te doen. Ze hoort gewoon ontzettend goed. Geen excuses dus om niet te luisteren ;-).