Na een lange wachtlijst, ach wat klets ik. Wat is lang. Vandaag was het dan zover dat Nyntha aan de beurt was voor de gastroscopie met biopten. 9 Uur mochten we ons melden en zoals we hadden afgesproken met de diëtiste, moesten we eerst nog even wegen en meten.

Dus, heel vroeg opstaan *gaap*, Nyntha wakker maken, alle andere dames ook wakker, naar beneden, eten, 15 keer tegen Nyntha zeggen dat ze niet mocht eten en drinken en even na 7 uur in de auto. En zo waren we rond 20 voor 9 in Maastricht. Mooi op tijd om langs de kinderpoli te wandelen voor de weegschaal en het meten.
En ze is iets bijgekomen. Woog ze 2 weken geleden nog 11265, nu weegt ze 11335. Toch weer 70 gram! En ze is nu 86,6 cm. Al vind ik dat meten altijd een apart iets. Maar wie ben ik…
Een terugkoppeling van de diëtiste moeten we nu (18:15 uur) nog krijgen.

 

 

Na het weegmoment gingen we richting B2, waar de receptioniste ons meteen herkende en al begon te bellen voor we ons goed en wel hadden gemeld. Nyntha mocht door naar de dagbehandeling. Afdeling G3. “Jullie weten de weg wel hè?”
Op G3 aangekomen troffen we een van de verpleegsters die we nog kennen van de 1e opname (en de 2e) en alle sondewissels en die Nyntha ook goed kent. Dus het is elke keer toch een beetje “thuiskomen in een warm bad” ondanks dat je voor minder Prettige dingen komt.

Na de belangrijke dingen, mocht Nyntha lekker spelen en om 10 voor 10 werd ons verteld dat we richting OK mochten. Een half uur eerder dan gepland. Er stonden 75 minuten gepland alles bij elkaar. Ik zou weer meegaan tot op de OK, dus Nyntha in n mooie blauwgroene toga, ik in n schildersoverall. Allebei n mutsje op. En met Papa en de verpleging richting de OK.

 

 

 

En daar ligt ze dan op dat grote bed. Om het bed heen stonden 8 artsen, Arts – assistenten,  anesthesiologen en weet ik al wat nog meer. En op dat grote bed ligt ons kleine meisje. Bij elk vreemde gezicht wat binnenkomt en zich aan mij voorstelt, zag je Nyntha schrikken. En dan dook er zo’n gemaskerd gezicht boven Nyntha die dan niet wist of ze nu moest huilen of lachen.
Na de zoveelste check of ik niet t kind van de buurvrouw had meegenomen om te laten slapen, was t tijd voor t gevreesde masker. En zoals verwacht, helaas ging ze er weer krijsend in. De anesthesioloog knijpend in zijn arm, mijn vinger vastklampend. Ik heb haar voorhoofd gestreeld tot ze helemaal onder zeil was. Met een mondje nog helemaal gespannen lag ze daar. De arts verzekerde me dat dat zou ontspannen als ze dieper zou gaan slapen.
Na nog een dikke kus op dr voorhoofd en op haar handje heb ik Konijn meegenomen en ben ik naar Erik gegaan en mochten we gaan wachten.

75 Minuten later (Wauw! NS, hier kunnen jullie iets van leren!!!) kwamen ze van de recovery de Mama of Papa van Nyntha halen. Toen ik bij haar kwam, zat ze al overeind. “Mama? Mama? Handschoen!”
De verpleegkundige moest er om lachen en snapte niet wat ze bedoelde en ik snapte pas wat ze bedoelde toen ik achter me keek. Meneer Hand! Er hingen latex handschoenen aan de muur! Ja, Nyntha was wakker. Ze was heel erg rustig wakker geworden, niet gehuild. En had ook gereageerd dat ze lekker had geslapen. Wat een heerlijk gevoel! De vorige 2 keren werd ze schreeuwend en krijsend wakker. Net zoals ze de narcose inging.

Nadat 2 verpleegkundigen samen een meneer Hand hadden geknoopt, ja zo’n knoopje maken is HEEL erg moeilijk haha, kroop Nyntha lekker op mn arm en was de verpleegkundige van G3 er alweer om terug te gaan naar de afdeling.

 

Daar aangekomen kregen we de vraag of de fotograaf van het Ziekenhuis toevallig foto’s mocht maken van Nyntha voor in het Verbeterboek van het AZM. Hier hebben we ‘Ja’ op gezegd dus er zijn een aantal hele mooie foto’s gemaakt. Ik heb de foto’s al, maar weet nog niet of ik ze openbaar kan plaatsen. *even geduld aub* hahaha.

Niet veel later kwam een van de 2 chirurgen binnen om “iemand te ontslaan”. Gelukkig ging t om Nyntha en niet om de verpleging ;-).
De voorlopige uitslag is: De functie van de nissen lijkt in orde. Wel is de slokdarm boven de nissen verwijd. Ook waren er irritaties zichtbaar in de slokdarm en de maag. Hiervan zijn dan ook biopten genomen.
Al met al is er geen reden tot “paniek” of extreme zorgen. Alles zag er eigenlijk best oké uit volgens deze chirurg, maar er moet nog door de kinderarts naar gekeken worden. 18 Juni hebben we de afspraak met dr vd Neucker en dan horen we de complete uitslag inclusief de uitslag van de biopten. En een eventueel vervolgplan.

En toen? Toen mochten we naar huis. Maar voor ons was dat niet zonder eerst even een bezoekje te brengen bij Opa Roermond aangezien die ook in Maastricht ligt. Oma kwam ook net aan dus Oma is ook nog even geknuffeld. En na een kop koffie met Oma zijn we nu thuis.

Nyntha heeft het geweldig gedaan al is ze nu wel een beetje zwabberig en zweverig. Ik denk dat ze vannacht wel goed zal slapen. De arts zei dat ze wat keelpijn enzo kon krijgen, ik hoop dat haar dat bespaard blijft en dat t blijft bij dit. En anders slepen we haar er wel doorheen. Onze kleine dappere meid! ♡♡♡