Auteur: Mama Sammy

Toen Erik en ik samen gingen wonen, vormden we een gezin. Een gezin waarvan de kinderen eigenlijk geen echte verbinding hadden. Ja, mijn meiden met elkaar en Erik’s meiden met elkaar, maar n echte band was er niet.
Toen kwam Nyntha. Nyntha zorgde voor een onuitwisbare band tussen Erik en mij, maar vormde ook de schakel tussen Erik’s meiden en mijn meiden. Hoewel ze geen echte bloedband hebben, delen ze wel met hun viertjes een zusje. Een zusje wat de onuitwisbare schakel is tussen Larissa, Xanne, Eleni en Ymke. Wat ons gezin nog meer een gezin maakt dan dat het al was.

Als symbool hiervoor, heb ik in de zwangerschap het idee opgepakt van drie vlindertjes. Vlindertjes stonden voor mij altijd al symbool voor mijn kindjes. Zowel voor de kindjes die we wel mogen knuffelen als ook de kindjes die nooit geboren hebben mogen worden. Her en der in ons huisje zie je deze vlindertjes hangen.

Op de foto is duidelijk te zien dat deze vlindertjes met elkaar verbonden zijn. Onze meisjes. Ons gezinnetje.

Na een paar regenachtige dagen, Nyntha weer in de kinderwagen en even lekker aan de wandel. Terwijl Papa heerlijk slaapt en de vier grote zussen hard aan t leren zijn, gaan Mama en Nyntha een frisse neus halen. Nyntha doet dat slapend, maar het is heerlijk. De buitenlucht doet haar goed! Bijna thuis…

Een sok is echt multifunctioneel! Maakt van Nyntha een echte kapitein!

De fabeltjeskrant. Nyntha vindt het geweldig! Waar normaal haar blik direct naar Juffrouw Ooievaar gaat, ontdekte ze vandaag eerst Meneer de Uil.

De Fabeltjeskrant. Wie is er niet groot mee geworden?

Nouja, eigenlijk van elke dag, want er is vooralsnog niks anders leuks van haar haar te maken. Maar ach, Nyntha kan t hebben 😉

Op de linker foto zie je Nyntha met 2 dagen oud. De rechter foto is ze 10 weken en 2 dagen.

Ja, tis dus idd geen foto van vandaag. Ik ben een inhaalrace gestart met ‘van de dag-foto’s’

2011 stuurde Papa n tweet. Mama reageerde. En in 2013 was daar dan Nyntha. De twitterbaby!

Ja, Nyntha begint eigenlijk elke dag wel met een stralende glimlach en hij of zij die haar ’s ochtenda uit bed haalt, wordt overladen met de mooiste glimlachen. Maar gelukkig is Nyntha ook ’s avonds nog lekker vrolijk en zo weet Nyntha, hoe klein en jong ze ook nog is en hoe beroerd je je ook voelt, altijd weer een glimlach op je gezicht te toveren.
En de glimlachjes van net? Die deel ik met jullie!

Vandaag is ons moppie al 2 maanden. Die maanden zijn werkelijk voorbij gevlogen. Inmiddels is ze gewoon een volwaardig lid van ons gezin. Gaat alles gewoon alsof ze er al jaren bij is. Eigenlijk dus ook tijd om de geboortekaartjes op te ruimen die we gekregen hebben.
Met pijn in mijn hart heb ik ze zojuist van de deur afgehaald. 2 deuren helemaal volgeplakt. Op het laatst moesten we de kaarten zelfs over elkaar heen schuiven om ze maar kwijt te kunnen! (Om dan maar even te zwijgen over de 11 felicitatiekaartjes die we nooit ontvangen hebben…)

Tijdens het opruimen, zag ik 2 kaartjes met een geschreven gedichtje erin. Of deze werkelijk zelf geschreven zijn door de verzender weet ik niet, maar ik wil ze wel even beide vernoemen in een blogje.

“Little hands
and little feet.
Little toothless,
grins so sweet.
Little eyes,
that shine so bright.
Little arms to hold you tight.”
©Mandelly & Roel

“Jij lief klein mens,
jij was je ouders grote wens.
Nu jij dan geboren bent,
in een wereld jou nog onbekend.
Jij hoeft je nergens zorgen over te maken,
Zij zullen over je waken.
In hun armen zul je veilig zijn,
Wees maar niet bang,
jij meisje klein.
Elk uur van de dag of nacht,
Word je met liefde groot gebracht.”
©Angelique

En nu kijk ik naar 2 lege deuren. Op 1 deur hangt enkel nog Nyntha’s naam in de vorm van de slinger die ze hebben gemaakt in het AZM. Het is even slikken… Ze wordt echt groot. En wat hou ik van dat kleintje. Ons kleintje. Onze Nyntha, ons froemelke, poppedijntje, froemeledijntje, muisje, moppie en wat voor koosnaampjes we niet nog meer voor ons meisje hebben.