Gisteren stond er voor de verandering weer een bezoek aan het AZM op de planning. Dit keer was de hoofdreden de anesthesioloog, maar we proberen de afspraken altijd te combineren. Dit keer met de sondevervanging. Daarnaast wilden we Nyntha even wegen, zodat we weten of we weer de goede kant op gaan ipv bergaf. En ons kennende komen er altijd andere dingen bij. Zo gezegd zo gedaan.
We zijn ons bezoekje begonnen bij de weegschaal. En dit keer eens geen daling in gewicht! Van 11095 op 31 maart naar 11275 op 20 april! Ik ben tevreden!
Wat we nu anders hebben gedaan dan wat de diëtiste zei, was de potjes van 6 maanden achterwege gelaten, maar in plaats daarvan potjes van 15 maanden in de blender tot een prakje van de zelfde consistentie als de potjes van 6 maanden. Of eigen eten tot die consistentie. En pas als ze zelf voldoende gegeten heeft, krijgt ze een bordje met eten om zelf te gaan eten.
Haar fruit (potje) vermeng ik met vanilleyoghurt zodat er mee calorieën inzitten en de hoeveelheden groter worden, maar het wordt wel weer zonder stukjes.
Maar ondertussen wordt het wel steeds meer brood en craccottes. En zondag at ze zelfs bijna een heel worstenbroodje op! En een banaantje gaat er ook al voor driekwart op de vuist in!
Dus we maken vooruitgang in de weken dat ze gezond is. Zodra ze weer in haar ziekenweek zit, moeten we pas op de plaats maken en doen we 2 stappen terug.
Maar ondanks dat is ze 2 ons bijgekomen! *TROTS*
Na het wegen was het tijd voor de anesthesioloog. Deze deed een algehele checkup van Nyntha. Liep de vragenlijst met ons door en informeerde naar de 2 eerdere ingrepen van Nyntha. Al snel kreeg Nyntha groen licht voor de gastroscopie met biopten en ook werd duidelijk dat een zgn re-nissen niet ondenkbaar als vervolg op de gastroscopie. Het stond al in haar systeem vermeld. Hoewel we dat ergens natuurlijk wel weten, is het toch even slikken. Maar voor nu focussen we ons TOCH enkel en alleen op de gastroscopie. En wat daar bij komt kijken. En als we daar de uitslag van hebben zien we wel verder. Dan kan het in theorie nog alle kanten op.
Vanuit de anesthesioloog mochten we door naar het planbureau/electief snijdend centrum. Daar kregen we een voorlopige datum te horen. Deze is nog onder voorbehoud en zou begin juni zijn. Dan zouden we voor haar verjaardag al duidelijkheid hebben over wat ons (en vooral haar) nog meer te wachten staat.
We wachten de officiële oproep maar eens af. Voor nu houden we deze datum vrij in onze agenda.
Hierna was het even diep ademhalen voor Papa en Mama. Oke.. Dit hebben we achter de rug. Het minst vervelende voor Nyntha. Het vervelendste voor Nyntha kwam nu. De sondewissel. Dus op naar B2. Daar werden we al hartelijk ontvangen door de medewerkers. Een van de bekende gezichten nam ons mee en eigenlijk was het zo gebeurd. Nyntha kroop na afloop op Mama’s schouder en is daar blijven hangen tot we bij de auto waren. Naar huis! Ze was er wel klaar mee!
Op 19 mei staat de eerstvolgende rit gepland naar t AZM. Logopedie zo even uit mn hoofd. Ik ben eens benieuwd…
Ons toppertje! ♡