Vandaag mochten we naar Maastricht. Het leek alsof de duvel ermee speelde, maar toen we vanochtend opstonden, sneeuwde het wederom als een gek en lag er al wederom een flink pak sneeuw. Even kort overleg  gepleegd en ondanks dat we pas om 11 uur aan de beurt waren, toch maar besloten al aan te rijden. Je weet nooit wat het weer en het verkeer onderweg doen.
Op een kort oponthoud thv Venlo en de gebruikelijke stremming voor Maastricht verliep het eigenlijk prima en om 10 uur waren we al in Maastricht. Een uur te vroeg.
Koffie! En aangezien we eigenlijk allebei wel een beetje trek hadden, ging Erik voor een broodje kroket en ik voor een broodje frikandel. De klok hebben we voor de vorm maar even genegeerd.

Rond 20 voor11 richting de Poli. Gemeld en aan het wachten geslagen. En hoe! Om tien voor 12 werden we dan EINDELIJK naar binnen geroepen. Ik moet eerlijk zeggen dat het wachten op het laatst niet meer zo vrolijk ging, tot we de zwangere vrouw, gigantisch in tranen naar buiten zagen komen. Dan is alles ineens heel relatief. Dan is die wachttijd extra van een uur ineens niet meer zo erg.
De echo begon weer zoals gewoonlijk, meten, kijken, zoeken. Ukkie proberen zo ver te krijgen dat er ook duidelijke beelden gemaakt konden worden. Wachten op de gynaecoloog die mee kwam kijken. En dat duurt… Omdat het wat langer duurde baarmoederhals maar weer opgemeten. Ik zit nog steeds aan de goede kant. 2.8 cm. Echt zorgen maken gaan ze zich pas vanaf 2.5 cm dus ik heb nog speling. 2 Weken geleden was het ook 2,8 cm dus dat ziet er in ieder geval hoopvol uit.

De gynaecoloog was er. Echo-apparaat werd overgedragen en de gyn ging ook maar eens kijken. Vocht zit er nog steeds, ook bij de armpjes, maar het is niet echt erger geworden gelukkig. Wederom de geruststellende woorden dat het niet levensbedreigend is. Dat is toch erg prettig! Vermoeden blijft dat het van de lymfen komt. De aders die hier bijhoren lijken nog  niet volledig te zijn zoals ze moeten zijn. De kans is vrij groot dat dat gewoon vanzelf bijtrekt en het vocht  dus ook vanzelf weer verdwijnt. Over 4 weken wordt er in Maastricht wederom gekeken. Tot die tijd mag ik gewoon in Venray onder controle en zoals het er nu uitziet mag ik ook gewoon in Venlo bevallen. Mocht het nu toch veranderen bij de kleine, dan neemt het AZM het met 36 weken over en gaan ze inleiden ergens rond de 38e/39e week. Vooralsnog is daar geen sprake van, maar het is wel prettig om te weten wat er nu op de planning staat. Voorlopig mag ik dus gewoon in Venlo bevallen, bij mijn eigen gynaecoloog. Al heb ik die man in Maastricht geloof ik net zo vaak gezien als mijn eigen gynaecoloog.
Ik zit nu met een geruster gevoel op de stoel. Echte duidelijkheid hebben we  niet, maar wel meer duidelijkheid dan we hiervoor hadden. Ons kleintje is verder gezond, organen doen het perfect. Het groeit, weegt ongeveer 700 gram al. Bizar om daar zo aan te denken dat het al echt zo groot is! We gaan maar gewoon genieten van de zwangerschap en laten het maar allemaal op ons afkomen. Het is in ieder geval een schatje om te zien! Nu al! <3

Een mooi handje voor het gezichtje. (Neusje links, armpje rechts)

Een prachtig zijaanzicht