Een paar maanden voor we erachterkwamen dat ik zwanger was, besloten Erik en ik dat we alles wat van babyspul nog in de schuur stond, weg ging. Niet dat we de wens naast ons neerlegden qua een kindje, maar ik kreeg er diep van binnen steeds meer moeite mee om er steeds tegenaan te kijken. Daarnaast was het ook uit praktische overwegingen. Het stond gewoon in de weg in de schuur!

Advertentie op Marktplaats geplaatst, maar geen reactie. Toen op twitter geprobeerd en al snel vonden we iemand die het heel hard kon gebruiken. In ruil voor een bloemstukje is alles wat we hadden op een goede plek terecht gekomen. Maar dan… Dan ben je zelf zwanger. En wat heb je dan nog? Juist. Niks! Nouja, misschien her en der een verdwaalde katoenen luier! Maar verder echt niks meer. Tja.. Zorg voor later in de Zwangerschap, maar soms krijg je dingen in je schoot geworpen.
Dit keer op het schoolplein. Moeder van een klasgenootje van Xanne vroeg of wij toevallig nog een babykamer nodig hadden. Ja! Foto gestuurd en samen overlegd en we waren het er over eens dat we er maar voor gingen. Schilderen kon altijd nog. De foto was wat aan de donkere kant.

Vandaag gingen we erheen. Stoelen plat van de auto. Erheen gereden en toen we de meubeltjes zagen waren we het er allebei HEEL snel over eens dat we dit kamertje echt NIET gaan schilderen! Het is echt een geweldig stel samen! Hele donkere kleur en ontieglijk degelijk materiaal! Momenteel staat het natuurlijk nog niet op, dus foto’s zijn er nog niet, maar wat ben ik er blij mee!

En zo krijgen we beetje bij beetje de spullen compleet! <3