Jullie hebben het vast al gelezen. We waren in Vlissingen. Met Nyntha en Julia. En wat deed Nyntha het fantastisch! Terwijl we daar zaten, liepen en genoten beseften Erik en ik ons eigenlijk hoe goed het momenteel gaat met Nyntha. 
Ik zat naar Nyntha te kijken en zag 2 bolle wangetjes, van die heerlijke spekbeentjes en een prachtig blij koppie. Een meisje wat wilde eten en alles at wat haar werd voorgezet. Van frikandel tot scholfilet en van stokbrood tot salade. En dan dwalen mijn gedachten toch weer even af naar anderhalf jaar geleden en wat zijn we dan trots op dit meisje! Al haalt ze dan af en toe het bloed onder onze nagels vandaan, maar wat doet ze het goed. Ze is zo’n heerlijk bijdehand meisje. Ze kan heerlijk kletsen, vertellen en leert zo graag. 

Gisteren in Vlissingen gaf ze een paar keer aan dat ze moest plassen. Hoewel ze nog niet zindelijk is, reageerden we er wel op. En tot onze grote verbazing was de eerste natte luier die we gisteren hadden de luier ’s avonds om 21 uur. De rest van de dag hield ze hem droog en plaste ze netjes op de wc! 

Heerlijk spelen met Papa in de zee, lopen door de branding op blote voetjes, kijken naar de zonsondergang. Ons kleine meisje wordt groot. Maar voor ons blijft ze ons kleine meisje. Alleen dan met mooie bolle wangen!