Woensdagmiddag. 5 juni. Tanja had al heel vroeg heel dapper geroepen dat ik deze dag zou bevallen. T moge inmiddels duidelijk zijn dat dat niet is uitgekomen, maar n heeeeeeel klein beetje had ze gelijk. Woensdagmiddag begon mn rug te irriteren. Begon met n aanhoudende pijn in mijn rug alsof ik teveel had gedaan. Normaliter zou ik het daar op houden, maar aangezien ik al weken geen klote uitvoer, kon het dit keer niet de oorzaak niet zijn. Douchen, paracetamol en ’s avonds leek het eindelijk wat af te nemen… in mn rug dan. Mijn buik was niet de beroerdste en nam het zonder problemen over van mn rug. Leuk, dat teamwork. Slapeloze nacht zoveel op n rij tot gevolg.
Donderdag ging de wekker, kids naar school en tja… terug naar bed dan maar. Zooooo moe en zoveel last van mn rug en buik. Uiteindelijk donderdagmiddag dan toch maar Venlo gebeld en erheen. Hoe blij kan een mens zijn als n ctg-apparaat eindelijk registreert wat ik voel! Met n tijdsverschil van n kwartier, was dr Sollie ervan overtuigd dat ik maandag, de afspraak in Maastricht,  makkelijk ging halen. Dus we mochten naar huis.

Gisteravond bracht ons wederom naar Venlo. T kwartier was inmiddels nog maar iets van 5-6 minuten. Ook dit keer zag t ctg-apparaat ze. Hij registreert ze niet als heel krachtig, maar hij ziet ze. Iets wat ik wel fijn vind, want ik ben dus niet helemaal gek! Maar qua sterkte en duur kon de verloskundige in Venlo er niet meer van maken dan voorweeën. Niks aan te doen, paracetamol tegen de scherpste randjes en wachten tot het echt door gaat zetten. Kwestie van dagen als ik de verhalen op internet mag geloven. Ik teken ervoor. Om half 2 waren we thuis en om kwart voor twee lagen we in bed.

As we type, zijn ze er wel gewoon. Ergens tussen de 4-7 minuten schommelend, maar nog steeds niet van een duur die n echte wee mag heten. Paracetamol begint nu uit te werken dus de randjes worden weer wat scherper. Dadelijk weer n paracetamol en dan kan ik er weer een paar uur tegenaan.

Morgen om 9:45 uur (ja we weten deze tijd zeker!) mogen we weer naar t AZM. We zijn benieuwd. Gisteren vertelden ze me aan de telefoon dat de neonatologieafdeling een opnamestop had. Er konden dus geen babytjes bij. Ik hoop dat t geen langdurige stop is, want dat zou voor ons inhouden dat we niet op korte termijn in Maastricht kunnen bevallen. We gaan het horen morgen! Ik kijk er echt naar uit! *paracetamol zoekt*