Morgen is dan de dag daar dat Nyntha haar 6e keer narcose meemaakt. Hoewel het dit keer een vrij kleine ingreep is, blijft het narcose, blijft het een ingreep. En blijft mijn moederhart van binnen een beetje huilen dat het nodig is..

Nyntha daarentegen is de dapperheid zelve! Vanavond een hele kleine open voorbereiding gedaan zodat het morgen niet compleet als een verrassing komt. Even gecheckt wat ze nog wist van de laatste keer. (Niks dus). En haar verteld dat ze een maskertje op krijgt wat lucht blaast dat naar aardbei smaakt. “Mjammie! Aardbei!” En dat ze dan gaat slapen. (“Echt slapen Mama? Zo?” *ogen dicht en op kussen liggen* ‘Ja zo mopje, masr dan nóg vaster ;-)’ En als ze slaapt gaat de dokter zorgen dat je geen pijn meer hebt aan je oortjes, je weer alles kunt horen en je geen bloedneuzen meer hebt. “Yes!” En als je wakker wordt zijn Papa en Mama er weer. “En mijn Sky en Knijn he mama!”

En zo kroop ze onder de deken. Me nog even vertellend wat er mee moest in de tas voor als ze misschien een nachtje moest blijven.

Onze kanjer. Op naar morgen! Half 6 gaat onze wekker. We moeten om 8 uur in Maastricht zijn en om 10 uur is ze aan de beurt.