Een week zijn we nu aan het ‘rommelen’. Aan de ene kant lijken we echt vooruitgang te maken, want ze kletst weer wat meer en ze zingt weer af en toe. Maar als je echt naar Nyntha kijkt zie je ook (en hoor je ook) dat ze er echt niet is. Ze heeft verschrikkelijke hoestaanvallen die haar laten braken. Eten heeft ze vandaag voor het eerst gedaan sinds een week. (Wat ik dan als positief bekijk) Maar ze heeft nog steeds koorts. 

Wij zijn een beetje einde raad. Stopte ze maar eens met hoesten, dan zou ze zich ECHT beter voelen. De promethazine, tegen het hoesten, helpt minimaal. Maximaal 4 a 5 uurtjes. Wat dan weer wel 5 uurtjes zijn die ze kan slapen. 

Morgen staat er een belafspraak met de Kno-arts op de planning. Ergens verwachten we een bezoekje aan de kinderarts. We zullen het horen…