De 20 weken echo verliep prima. Uk deed het prima en doet dat nog steeds, maar tijdens de 20weken echo zagen de artsen wel iets wat ze niet kenden. Met een verwijzing naar het AZM in Maastricht gingen we ietwat geschrokken, 2 dagen later, in alle vroegte naar Maastricht. Weer een uitgebreide echo en ja.. Nog steeds  zagen ze iets wat ze niet thuis konden brengen. Het werd omschreven als een ‘vochtschilletje’ buiten de borstholte, maar wel in de borstkas onder de huid. We kregen de vraag of er toevallig kindjes in het gezin waren met een kuiltje in de borstkas. Ja, die hebben we wel.  Ymke! Dus we kregen het verzoek om de week erna weer terug te komen, nu mét  Ymke zodat ze dit konden vergelijken. We moesten ons geen zorgen maken, want het zat niet op een plek waar de orgaantjes in de verdrukking komen. Met een nieuwe afspraak op zak gingen we dus weer naar Venray terug.

De afspraak naderde, Ymke werd ziek en zonder Ymke, maar met foto van Ymke togen we weer naar Maastricht. Een andere gynaecoloog, andere echoscopistes en weer zagen ze het ‘vochtschilletje’ en weer wisten ze ons geen duidelijkheid te geven. En weer werd er duidelijk bij gezegd dat we ons GEEN zorgen moesten maken. Over 2 weken terug! Er werd nog gesproken dat wanneer er bij het multidisciplinair overleg misschien nog vragen waren, we gebeld zouden worden op maandag. Maar  wij maakten ons geen zorgen! Nouja, geen…in ieder geval geen grote zorgen.

Maandagavond om half acht ging de telefoon. Of we dan toch eerder terug wilden komen dan over 2 weken, want er wilden toch ook nog andere artsen kijken en een Dokter van de genetica. Zucht.. So far  ongerust! Wel zei de gynaecologe wederom dat er echt geen zorgen nodig waren, dus afgelopen donderdag mochten we weer. Weer naar ons kindje kijken.

De gynaecoloog die donderdag keek, zag wederom hetzelfde wat we nu al een paar keer gezien hebben en ook deze gynaecoloog heeft totaal geen enkel idee wat het nuis. Ja, waarschijnlijk vocht, maar nee het kan echt geen kwaad, want de orgaantjes zitten echt niet in  de verdrukking. Maarja, normaal zit daar geen vocht dus moeten we naar Maastricht terug blijven gaan. Er is bloedonderzoek gedaan, omdat het kan zijn dat ik een bacterie bij me draag die het vocht veroorzaakt. Er is kort gesproken over een vruchtwaterpunctie, maar daar ga ik niet aan beginnen. Het kindje is verder kerngezond, dan ga ik absoluut geen risico’s nemen. Ik ben nu 22 weken en 5 dagen zwanger, de overlevingskans is vrijwel nul. NO WAY! Maar dat was gelukkig ook geen noodzaak, omdat het nog steeds niks is waar ze zich echt grote zorgen om maken. Maar, omdat ze niet weten wat het is  en waar het vandaan komt, danwel door veroorzaakt wordt, blijven we onder controle. In ieder geval nog 2 a 3 keer tot aan de geboorte. De eerste keer daarvan is weer op de 14e. Laten we het positief zien, we mogen keer op keer een glimp opvangen van ons wondertje!
Ik durf te zeggen dat ik niet heel erg bezorgd ben, ik kan het niet helemaal loslaten, maar het is een heel bezig kindje, laat zich met regelmaat goed voelen, orgaantjes groeien prima, kleintje zelf groeit ook prima. Dus daar zitten geen zorgen. En ach, kuiltje in de borst, wat extra vocht.. Ik hou er niet minder om van mn kindje!
Dus voor nu gaan we lekker verder genieten! 12 Maart naar de gynaecoloog in Venray, 14 Maart naar de gynaecoloog in Maastricht en 18 maart met Tanja naar de 3d-echo hier in Venray!