Toen Erik en ik samen gingen wonen, vormden we een gezin. Een gezin waarvan de kinderen eigenlijk geen echte verbinding hadden. Ja, mijn meiden met elkaar en Erik’s meiden met elkaar, maar n echte band was er niet.
Toen kwam Nyntha. Nyntha zorgde voor een onuitwisbare band tussen Erik en mij, maar vormde ook de schakel tussen Erik’s meiden en mijn meiden. Hoewel ze geen echte bloedband hebben, delen ze wel met hun viertjes een zusje. Een zusje wat de onuitwisbare schakel is tussen Larissa, Xanne, Eleni en Ymke. Wat ons gezin nog meer een gezin maakt dan dat het al was.

Als symbool hiervoor, heb ik in de zwangerschap het idee opgepakt van drie vlindertjes. Vlindertjes stonden voor mij altijd al symbool voor mijn kindjes. Zowel voor de kindjes die we wel mogen knuffelen als ook de kindjes die nooit geboren hebben mogen worden. Her en der in ons huisje zie je deze vlindertjes hangen.

Op de foto is duidelijk te zien dat deze vlindertjes met elkaar verbonden zijn. Onze meisjes. Ons gezinnetje.