Maandag moesten we voor controle naar de KNO-arts in het AZM zijn.
Na de oorontsteking van vorige week gingen we er aan de ene kant positief heen en aan de andere kant waren we toch ook wel benieuwd. Zou de oorontsteking goed zijn. Hoe zouden de keel en neus hersteld zijn na de operatie.

Uiteraard waren we weer VEEL te vroeg in Maastricht, dus na het eten van een broodje gingen we richting de kno-afdeling.
Na niet al te lange wachttijd werden we binnen geroepen en Nyntha mocht dit keer helemaal alleen plaatsnemen in de grote kno-stoel!
De arts was een heel lieve vrouwelijke arts die het zo leuk en spontaan deed met Nyntha dat ze alle onderzoeken mocht doen bij Nyntha zonder dat ik ook maar 1 hand hoefde uit te steken.

Keel werd nagekeken, neusgaten allebei en zelfs voor de oortjes draaide ze haar hoofdje netjes naar links en rechts.

Het verdwenen buisje (wat ons al die tijd verteld is) was weliswaar uit haar trommelvlies, maar ligt wel nog bovenin haar gehoorgang. Aan de andere kant was haar oor nog wat vol met oorsmeer, maar zag het prima uit.
Keel en neus zagen er ook voortreffelijk uit.
Nyntha kreeg nog een ‘cadeautje’ en met een hand liepen we de kamer uit, langs de balie en voor het EERST sinds februari 2013 zonder een vervolgafspraak op welke afdeling dan ook!!!

*WHOOP!* Wij doen een voorzichtig dansje! En zijn meer dan trots op onze Nyntha!

Waar we in februari 2013 na de 20 – weken echo werden doorverwezen naar Maastricht en vanaf dat moment de zorgen en vragen begonnen, kunnen we nu hopelijk eindelijk zeggen: “Dag Maastricht, Dag artsen! Dag verpleging! En BEDANKT! Bedankt dat er naar ons geluisterd is. Bedankt dat er naar ons kind gekeken werd als een individu en niet als een kind uit het boek. Bedankt dat jullie haar hebben geholpen met alle

kwaaltjes, ingrepen, opnames. Dat jullie ons hebben bijgestaan in onzekere momenten. Dag en nacht. Bedankt!”