Nog 3 onderzoeken op de planning, waarvan 1 gisteren op de planning stond.
Biopten van het rectum, onder lachgas. Iets wat voor Nyntha (En ons) volledig nieuw was dus het was even afwachten hoe ze dat zou gaan doen. Vooraf was er telefonisch contact geweest met de kinderverpleegkundige van het sedatieteam en zij had me uitgebreid verteld wat het in zou houden, zodat wij daaruit konden filteren wat voor Nyntha belangrijk was om te weten voor de ingreep.
Woensdagavond met Nyntha even samen gaan zitten. Ze wist natuurlijk dat ze naar het ziekenhuis moest en dat er een onderzoek ging plaats vinden, maar wat? Daar had ze nog niet naar gevraagd. Dus nu moest ik toch iets vertellen. Stap voor stap. Aan het einde; Heb je nog vragen meisje? “Ja! Is het in het ziekenhuis ook versierd voor Kerst?”
En zo gingen we donderdag op weg met een vrolijke jongedame. Vol praatje die als eerste op de HELE GROTE kerstboom afrende.
Ik had haar verteld dat er in het ziekenhuis ook een hele grote kerststal stond met poppen die net zo groot waren als zijzelf en dat ze er tussen kon gaan staan alsof ze erbij hoorde. Nou, dat liet ze zich geen 2 keer zeggen!
Na de fotomomentjes was het tijd om richting de kinderafdeling te gaan waar we op werden gehaald door Michéle van het sedatieteam. Zij nam ons mee naar de PICU waar Nyntha een bedje kreeg. En de knop tot de magische lamp 😉
Nyntha en ons werd gevraagd wat haar was verteld en alle knuffels werd verteld welk maskertje Nyntha dadelijk op mocht. En toen mocht ze eens ruiken aan het maskertje. En begon Michéle voor Nyntha te zingen. En heel snel zag je Nyntha in een bepaalde roes terecht komen waarin ze intens genoot van “In de manenschijn” en blijkbaar blijft dat liedje ook na 25 keer nog leuk en grappig. En wat kan ze lief giebelen ;-).
De arts en zijn assistente kwamen heel sneaky binnengeglipt, verrichten de handeling die ze moesten doen en verdwenen net zo vlotjes eigenlijk. Nyntha heeft er eigenlijk niks van meegekregen. Zo fijn en soepel was dat team op elkaar in gewerkt en zo ontspannend werkt “In de manenschijn” ;-).
Toen Nyntha overging van lachgas naar zuurstof en ze weer langzaam uit haar roesje kwam, zag je weer een heldere blik en het 1e wat ze vroeg was: “Waar is de knop!” Ze wilde weer met de lamp spelen haha.
Wij zijn meer dan trots op hoe Nyntha het heeft gedaan. Ze deed het echt fantastisch. Over een week krijgen we de uitslag en we hopen echt oprecht dat hier niks uitkomt, omdat dit onderzoek bedoelt is om Hirschprung aan te wijzen. En dat is iets wat we liever niet zien… Dat zou namelijk met zekerheid opereren betekenen.
Maar we gaan er vooralsnog vanuit dat het dat niet is. Dus dat dit ook een kwestie van afstrepen is.
Nyntha is weer lekker naar school. Ze had er weer zin in vandaag.
