Terugdenkend aan n blog die ik schreef toen ik nog zwanger was van Nyntha, kijk ik nu naar dat wonder. Een van de vele slapeloze nachten die ik had toen. Door gewurm van Nyntha, gedraai van mezelf en extreme onrust in mn eigen koppie. Gebaald heb ik van de slechte nachten en zo moe was ik. Me afvragend hoe ik dit vol ging houden.
Momenteel heb ik ook gebroken nachten. Ik kan niet zeggen dat ze me niet zwaar vsllen, maar als dat meisje zo tegen me aanligt, volledig ontspannen, al slapend met de mooiste gezichtsuitdrukkingen, dan geniet ik. Dat zijn die kleine momenten waarin ik uren naar Nyntha zou kunnen kijken. Ik denk dat elke moeder/ouder ze wel kent. Me bewust van het wonder in mijn armen. De afhankelijkheid van dat kleine mensje voor jou als ouder en de wetenschap dat, over niet al te lange tijd, ze groot wordt. Van dat kleine hulpeloze is dan snel niks meer over.
Elke leeftijd heeft zn charmes. Momenteel geniet ik van t lieve, kleine, bijzondere hulpeloze wonder wat zoveel vertrouwen in mij als moeder heeft. Hoe bijzonder en hoe speciaal.
Mijn kleine Froemelke, onze kleine Nyntha ♡♥
