Ik neem jullie mee naar een doodnormale maandagavond aan de eettafel. We zitten met 7 aan tafel. Op tafel staan frietjes, spareribs, sla en komkommer. De spareribs worden door de een helemaal afgekloven en de ander snijdt het vlees met het mes eraf. Hoe dan ook: De botjes belanden in een kommetje tussen Nyntha en Mama in.

Opeens volgt het volgende gesprek tussen Nyntha en Mama:

N:”Mama? Kun je die botjes voor mij bewaren?”

M:’Uhm.. Waarom dan Nyntha?’

N:”Nou, voor later als ik een kindje wil.”

M: ….. ‘Maar Nyntha, wat ga je dan met die botjes doen?’

N: “Gewoon, ik pak die botjes en doe er dan een vachtje omheen en dan heb ik een baby.”

M: …………. ‘ Uhm… Nyntha… Maar uhm… Zo zit het niet helemaal in elkaar met babytjes.’

N:”Heb jij voor mij dan geen botjes bewaard dan Mama om mij te maken?”

*inmiddels weet niemand aan tafel nog echt houding te geven*

M: ‘Nee meisje, jij bent in mijn buik gegroeid. Door een zaadje.’

N:” Dan doe ik de botjes wel in mijn buik met t vachtje of n zaadje in de tuin!”

M: ……. ‘Nou.. babytjes groeien niet in de tuin schatje. Maarre. Zal Mama het een keer uitleggen als je wat ouder bent? Je hebt de botjes in ieder geval niet nodig. Die kunnen we gewoon weggooien.’

N:”Ow, oké Mama!”