Nyntha in het ziekenhuis

Nyntha was al een paar dagen niet lekker en elke dag zagen we Nyntha minder Nyntha worden.
Dinsdag bracht het ons wederom naar de huisarts. Braken, braken, braken. Met een verwijzing voor de kinderarts, een afspraak voor woensdag en een ziek kindje gingen we naar huis.
Woensdag waren we weer bij de huisarts. Na een hele nacht alleen maar hoesten was het wel duidelijk dat Nyntha niet vooruit ging. Inmiddels stond er een afspraak voor de kinderarts op donderdag gepland.
Zo gezegd zo gedaan. Om kwart voor tien met Nyntha bij de kinderarts en om elf uur zat ik met Nyntha in Venlo. Opname.
In eerste instantie zou het enkel ter observatie zijn. Zuurstofgehalte werd gemeten. Deze was prima in orde. Bloeddruk was echter te hoog. Geen idee waarom, maar waarschijnlijk doordat haar lijfje hard aan t werk was. Met het uur werd ze benauwder en de koorts liep op. Kinderarts er weer bij. Ze was idd benauwder maar haar lijfje moest het zelf doen. Wat is het verschrikkelijk om je kindje te zien worstelen. In haar slaap lag ze te knorren, te rochelen en te piepen.
Na een slopende nacht kwamen we aan op de vrijdag. Spugen wat de klok sloeg. Kinderarts kwam er weer bij.
Waar Erik en ik voor vreesden bleek werkelijkheid. Ze was aan het uitdrogen. Waar haar vochtintake eerst was ingesteld op 400cc, toen op 600cc, was het nu 800cc. 800cc! En niet spugen.
We startten voorspoedig. Fruit en fles gingen er in! En weer fruit! En toen stapten fruit en fles eruit. En werd de knoop doorgehakt. Ons meisje kreeg een sonde.
Via de sonde werd eerst ORS gegeven. Om te zorgen dat haar vocht in orde kwam kreeg ze vocht toegedient en na 2 keer mocht ik zelf weer proberen een fles te geven. Vanaf dat moment ging ze bergop!
Gisteren zagen we echt een bijzondere vooruitgang. Ze knapte op. Werd weer vrolijk. Levendig! En rond twaalf uur viel het verlossende woord dat ze mee naar huis mocht. De kinderarts hoorde wel nog wat slijm op haar longetjes en haar keeltje was nog wat rood net als haar oortje. Maar ze zag geen enkele twijfel waarom ze niet mee naar huis zou mogen.
Erik ingeseind en alles ingepakt. Nog even met Tanja en Kay nagekletst en toen beneden wachten op Papa. Naar huis!!
Inmiddels zijn we thuis. Gisteren ging wat moeizaam. Nyntha hoestte ineens weer meer. Werd benauwder. En toch wel angstig ben ik de afgelopen nacht ingegaan. Het is ondertussen 4 uur. En afgezien van haar pap die ze heeft uitgespuugd is alles erin gebleven.  Het hoesten is minder en behalve dat ze nog wat meer slaapt,  is ze weer bijna helemaal zichzelf.
Een woord van dank aan iedereen die met ons mee heeft geleefd, Opa Baard die Eleni voor ons weg heeft gebracht, het personeel van B3 in t Viecuri in Venlo, Tanja en Kay die me een leuke vrijdagochtend bezorgden en Nyntha meer dan gelukkig hebben gemaakt met Leeuw en iedereen die ik nu ff vergeet. Dankjulliewel!
En nu is het tijd om me eens met haar grote zussen te gaan bemoeien. Nyntha is nog heerlijk aan het slapen.
Groetjes Samantha