Nyntha was de laatste dagen snel boos en uitte dat niet altijd door fijn gedrag. Gillen en soms zelfs slaan naar mij. Erik en ik waren zoekende naar hoe dit gedrag te draaien en we merkten dat we verbetering kregen. Alleen was nu de laatste 2 dagen ineens naar bed gaan een probleem.
Vanavond had ik haar na bed gebracht en na heel wat heen en weer gesjouw was ik naar beneden, maar al snel hoorde ik haar huilen. Dus toch maar weer naar boven. Even bij haar in bed gekropen en gevraagd wat er was. Nyntha was verdrietig en boos. En Mama was ook boos zei ze. Dus ik zei dat Mama niet boos was, maar een beetje verdrietig, omdat Nyntha steeds zo boos deed en verdrietig was.
“Nou Mama, dan moet je maar een nieuwe Nyntha kopen!”
Ik heb haar nog steviger geknuffeld als dat ik al deed en gezegd dat ik helemaal geen nieuwe Nyntha wilde, maar alleen deze ene Nyntha. Ook al was ze soms verdrietig en boos. En toen kreeg ik een dikke kus! ♡
Toen kroop ze onder de dekens: “Slaap lekker Mama! Tot morgen!” En nu is het stil..
Gisteren in Vlissingen gaf ze een paar keer aan dat ze moest plassen. Hoewel ze nog niet zindelijk is, reageerden we er wel op. En tot onze grote verbazing was de eerste natte luier die we gisteren hadden de luier ’s avonds om 21 uur. De rest van de dag hield ze hem droog en plaste ze netjes op de wc! 
Heerlijk spelen met Papa in de zee, lopen door de branding op blote voetjes, kijken naar de zonsondergang. Ons kleine meisje wordt groot. Maar voor ons blijft ze ons kleine meisje. Alleen dan met mooie bolle wangen! 